باد مسیح

لغت نامه دهخدا

باد مسیح. [ دِ م َ ] ( اِخ ) بادمسیحا. کنایه از نفس عیسی علیه السلام است که مرده رازنده میکرد. ( برهان ). کنایه از دم مسیح که اموات راحیات می بخشید. ( غیاث ). کنایه از نفس عیسی علیه السلام است و آن معجزه ای بود که مرده را زنده میکرد. ( هفت قلزم ). بمعنی باد عیسی. واله هروی گوید :
چه آب خضر و چه باد مسیح هردو یکی است
رواست مرگ اگر درد انتظار اینست.
( از آنندراج ).
باد عیسی. دم عیسی. ( ناظم الاطباء: باد ). رجوع به باد عیسی و باد مسیحا و بادشود :
باد مسیح از نفس دل دمید
آب حیات از دهن گل چکید.
نظامی.
نکته بادی بزبان فصیح
زنده دلم کرد چو باد مسیح.
نظامی.
رجوع به باد مسیحا شود.

فرهنگ فارسی

۱ - ( اسم ) نفس حضرت عیسی ( پیغمبر مسیحیان ) که مرده را زنده میکرد دم عیسی . ۲ - مداوای اطبای عالیقدر که در تشخیص و معالج. بیماران حسن شهرت یافته اند .

پیشنهاد کاربران

بپرس