باد فوز

لغت نامه دهخدا

بادفوز. ( ص مرکب ) شخصی که به دیگران نصیحت کند و خود بر آن عمل نکند. ( آنندراج ). کسی که پند میدهد دیگران را ولی خودش غفلت دارد. ( ناظم الاطباء ). کسی که بقول خود عمل نکند :
پند خود هرگز نگیری ای خر کرسی نشین
وعظ تا چند میکنی ای بادفوز لاف زن ؟
نظمی هروی ( از شعوری ج 1 ورق 164 ).

فرهنگ فارسی

شخصی که بدیگران نصیحت کند

پیشنهاد کاربران

بپرس