باد خصیه

لغت نامه دهخدا

باد خصیه. [ دِ خ ُص ْ ی َ / ی ِ ] ( ترکیب اضافی ،اِ مرکب ) آبدر خصیه. اُدْره. قیل الماء. استسقاء خصیه. آماس مائی در ضفن. ( شلیمر ). رجوع به بادخایگی ، بادخایه ، بادخوار، بادخور، غری ، فتق و دبه خایگی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس