چو فرمان خسرو نیاورد یاد
نگر تا سرانجام چون جست باد.
فردوسی.
- باد جستن کسی را ؛ اقبال کردن بخت بدو. روی آوردن خوشبختی به وی : بیک رزم اگر باد ایشان بجست
نشاید چنین کردن اندیشه پست
ز هر سو سلاح و سپاه آوریم
بنوّی یکی تازه راه آوریم.
فردوسی.
رجوع به باد شود.