باخواجه

لغت نامه دهخدا

باخواجه. [خوا / خا ج َ / ج ِ ] ( اِ مرکب ) جد اعلی :
نه بابا و نه باخواجه نه پور است
دراز و خشک و لاغر چون پنور است.
مبرایل ؟ ( از جهانگیری ).

پیشنهاد کاربران

بپرس