باخ، کارل فیلیپ امانوئل (۱۷۱۴ـ۱۷۸۸)(Bach, Carl Philip Emanuel)
آهنگ ساز آلمانی . فرزند سوّم یوهان سباستیان باخ بود. سبک «هوموفونیک » تازه ای را ارائه کرد، که دنبال کردن آن راحت و ساده بود، و بر موتسارت ، هایدن، و بتهوون تأثیر گذاشت . در سال های ۱۷۴۰ـ۱۷۶۷ در دربار فردریک کبیرخدمت می کرد، اما در ۱۷۶۸ از آن جا رفت و استاد موسیقی کلیساییدر هامبورگ شد. بیش از ۲۰۰ قطعه برای سازهای کلاویه دار نوشت ، و راهنمای نواختن پیانو منتشر کرد. از راه موسیقی و اجراهای کنسرتی خود به پایه گذاری نقش تک نوازی اصلی برای پیانو در موسیقی غربی یاری رساند. در مدرسۀ سن توماس، لایپزیگ، و دانشگاه های آن شهر (۱۷۳۱ـ۱۷۳۴) و فرانکفورت آن دِر اُدِر(۱۷۳۴ـ۱۷۳۸) تحصیل کرد. در دانشگاه اخیر حقوق خواند. مدعی بود که موسیقی را یکسره از پدرش فراگرفته است . از ۱۷۳۸ با خاندان ولیعهد پروسارتباط یافت و در ۱۷۴۰، با به تخت نشستن این شاهزاده با عنوان شاه فردریک دوم ، در مقام نوازندۀ هارپسیکورددر برلین و پوتسدامبه استخدام دربار درآمد. در ۱۷۴۴ با یوهانا ماریا دانه مانازدواج کرد. مهم ترین آثار او در آن زمان قطعه های ساز کلاویه دار بود، که در پیشبرد سبکی با هوموفونیک بیشتر و روندهای فرمی جدید، نقش زیادی داشتند. رسالۀ او دربارۀ نواختن ساز کلاویه دار (جُستاری در هنر حقیقی نوازندگی پیانودر ۱۷۵۳ و ۱۷۶۲)، راهنمایی ارزشمند برای تمرین و نوازندگی معاصر است. در ۱۷۶۸ در مقام سرپرست موسیقی شهرداری در پنج کلیسای اصلی شهر به هامبورگ نقل مکان کرد. دکتر چارلز برنی مورّخ موسیقی ، در ۱۷۷۲ به دیدار او رفت، و به استعداد درخشانش در بداهه نوازی پی برد. باخ در هامبورگ فضای بیشتری برای کار داشت ، و کنسرت های زیادی را با موفقیت تمام رهبری کرد، و بیشتر آثار خود، از قبیل اوراتوریوهایش را برای گروه های بزرگ اجرایی در آن جا نوشت . ازجمله آثار اوست: اوراتوریو بنی اسرائیل در صحرا(۱۷۶۹)، رستاخیز و عروج عیسی(۱۷۸۰). موسیقی کلیسایی ماگنیفیکات(۱۷۴۹)، سانکتوسبرای ۲ کُر، پاسیون ها، و آثار کلیسایی دیگر.
آهنگ ساز آلمانی . فرزند سوّم یوهان سباستیان باخ بود. سبک «هوموفونیک » تازه ای را ارائه کرد، که دنبال کردن آن راحت و ساده بود، و بر موتسارت ، هایدن، و بتهوون تأثیر گذاشت . در سال های ۱۷۴۰ـ۱۷۶۷ در دربار فردریک کبیرخدمت می کرد، اما در ۱۷۶۸ از آن جا رفت و استاد موسیقی کلیساییدر هامبورگ شد. بیش از ۲۰۰ قطعه برای سازهای کلاویه دار نوشت ، و راهنمای نواختن پیانو منتشر کرد. از راه موسیقی و اجراهای کنسرتی خود به پایه گذاری نقش تک نوازی اصلی برای پیانو در موسیقی غربی یاری رساند. در مدرسۀ سن توماس، لایپزیگ، و دانشگاه های آن شهر (۱۷۳۱ـ۱۷۳۴) و فرانکفورت آن دِر اُدِر(۱۷۳۴ـ۱۷۳۸) تحصیل کرد. در دانشگاه اخیر حقوق خواند. مدعی بود که موسیقی را یکسره از پدرش فراگرفته است . از ۱۷۳۸ با خاندان ولیعهد پروسارتباط یافت و در ۱۷۴۰، با به تخت نشستن این شاهزاده با عنوان شاه فردریک دوم ، در مقام نوازندۀ هارپسیکورددر برلین و پوتسدامبه استخدام دربار درآمد. در ۱۷۴۴ با یوهانا ماریا دانه مانازدواج کرد. مهم ترین آثار او در آن زمان قطعه های ساز کلاویه دار بود، که در پیشبرد سبکی با هوموفونیک بیشتر و روندهای فرمی جدید، نقش زیادی داشتند. رسالۀ او دربارۀ نواختن ساز کلاویه دار (جُستاری در هنر حقیقی نوازندگی پیانودر ۱۷۵۳ و ۱۷۶۲)، راهنمایی ارزشمند برای تمرین و نوازندگی معاصر است. در ۱۷۶۸ در مقام سرپرست موسیقی شهرداری در پنج کلیسای اصلی شهر به هامبورگ نقل مکان کرد. دکتر چارلز برنی مورّخ موسیقی ، در ۱۷۷۲ به دیدار او رفت، و به استعداد درخشانش در بداهه نوازی پی برد. باخ در هامبورگ فضای بیشتری برای کار داشت ، و کنسرت های زیادی را با موفقیت تمام رهبری کرد، و بیشتر آثار خود، از قبیل اوراتوریوهایش را برای گروه های بزرگ اجرایی در آن جا نوشت . ازجمله آثار اوست: اوراتوریو بنی اسرائیل در صحرا(۱۷۶۹)، رستاخیز و عروج عیسی(۱۷۸۰). موسیقی کلیسایی ماگنیفیکات(۱۷۴۹)، سانکتوسبرای ۲ کُر، پاسیون ها، و آثار کلیسایی دیگر.
wikijoo: باخ،_کارل_فیلیپ_امانویل_(۱۷۱۴ـ۱۷۸۸)