باجُوری، اِبراهیم (باجور ۱۱۹۸ـ قاهره ۱۲۷۷ق)
(یا: بیجوری) ادیب و فقیه شافعی مصری. در ۱۲۱۲ق تحصیلاتش را در الازهر قاهره آغاز کرد و از محضر استادانی چون محمد امیرکبیر، شیخ عبدالله شرقاوی، و شیخ محمد بن شافعی بهره ها برد و پس از پایان تحصیلات در همان جا به تدریس پرداخت. سرانجام در ۱۲۶۳ق به ریاست جامع الازهر برگزیده شد و تا پایان زندگی اش در این مقام بود. از آثار اوست: التحفةالخیریه (قاهره، ۱۲۹۳ق)؛ تحفةالمرید علی جوهرةالتوحید (قاهره، ۱۲۸۵ق)؛ حاشیة علی ام البراهین و العقائد للسنوسی (قاهره، ۱۲۹۳ق)؛ حاشیة علی مختصر السنوسی؛ حاشیة علی الشنشوریة فی الفرائض؛ تحقیق المقام؛ الدررالحسان.
(یا: بیجوری) ادیب و فقیه شافعی مصری. در ۱۲۱۲ق تحصیلاتش را در الازهر قاهره آغاز کرد و از محضر استادانی چون محمد امیرکبیر، شیخ عبدالله شرقاوی، و شیخ محمد بن شافعی بهره ها برد و پس از پایان تحصیلات در همان جا به تدریس پرداخت. سرانجام در ۱۲۶۳ق به ریاست جامع الازهر برگزیده شد و تا پایان زندگی اش در این مقام بود. از آثار اوست: التحفةالخیریه (قاهره، ۱۲۹۳ق)؛ تحفةالمرید علی جوهرةالتوحید (قاهره، ۱۲۸۵ق)؛ حاشیة علی ام البراهین و العقائد للسنوسی (قاهره، ۱۲۹۳ق)؛ حاشیة علی مختصر السنوسی؛ حاشیة علی الشنشوریة فی الفرائض؛ تحقیق المقام؛ الدررالحسان.