باتومی

باتومی، باطومی یا باطوم ( به گرجی: ბათუმი ) ، [ ۲] شهری بندری بر کرانهٔ دریای سیاه و در کشور گرجستان است. باتومی دومین شهر بزرگ گرجستان است و مرکز جمهوری خودمختار آجارستان می باشد که در کرانه جنوب غربی گرجستان در کرانه دریای سیاه قرار گرفته است. این شهر در منطقه نیمه گرمسیری در دامنه رشته کوه قفقاز استقرار یافته است. بخش بزرگی از اقتصاد باتومی بر حول توریسم و قمار گردش می کند، اما شهر به نوبه خود بندری مهم است و صنایعی مانند کشتی سازی، مواد غذایی فرآوری شده و صنایع سبک را دارا است. از سال ۲۰۱۰ با تأسیس ساختمانهای بلند مرتبه مدرن و بازسازی بافت بناهای قرن ۱۹ در شهر قدیمی تاریخی متحول شده است.
بنابر روایات هردوت، سکاها از طریق آزوو ( آزُف ) به باتومی آمده اند.
این شهر در محل بندرگاه قدیمی رومی باتوس، که احداث آن را به آدریانوس نسبت می دهند، بنا شد.
بعدها یوستی نیانوس از پادشاهان روم شرقی آنجا را تصرف کرد و پس از بنای دژ پترا در شمال آن، باتوس اهمیت خود را از دست داد و مدتی بعد، جزو متصرفات پادشاهان لز شد. [ ۳]
در ۶۴۳م حبیب بن مسلمه، سردار مسلمان، گرجستان و از جمله باتومی را به صلح گشود و این شهر به دست مسلمانان افتاد.
در اواخر سده ۱۰م، باتومی جزو حکومت متحد گرجستان شمرده می شد و پس از تجزیه امپراتوری گرجستان، امیران متاوارهای گوری در آنجا مستقر شدند.
در سده ۱۵م، شهر و ناحیه باتومی مدتی در دست سلاطین عثمانی بود و از ۱۶۲۷م جزو متصرفات عثمانی شد و ظاهراً از همین دوره، اسلام در آنجا رواج یافت.
در اوایل سلطنت سلطان احمد سوم مردم گرجستان شورش کردند و از پرداخت مالیات سر باز زدند، ولی شورش سرکوب شد و عثمانی ها در باتومی و چند جای دیگر قلعه هایی بنا نهادند. در زمان سلطنت عبدالعزیز عثمانی مسجد جامعی به نام عزیزیه در باتومی ساخته شد.
در ۱۸۷۸م، قشون روسی بندر و شهر باتوم را تصرف کردند و در ۲۸ اوت همان سال، به موجب عهدنامه سان استفانو، باتومی به آنان واگذار گردید، امّا بعدها باز جزو گرجستان شد.
در آوریل ۱۹۱۸م، قشون عثمانی باتومی را اشغال کرد و سال بعد سپاهیان انگلیس وارد آنجا شدند.
در ژوئن ۱۹۱۹م، انگلیسی ها باتومی را تخلیه کردند.
پس از آن جمهوری گرجستان تأسیس شد ولی بعد از مدت کوتاهی، سقوط کرد و حزب کمونیست قدرت را به دست گرفت و گرجستان جزو اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شد.