باتنه. [ ] ( اِخ ) محلی در حدود نصیبین : تراژان از دو سمت بنای تعرض را گذارد. اول از صفحه ای که معروف به آن ته می سیا، و بین فرات و رود خابور واقع بود و دوم از طرف باتنه و نصیبین. ( ایران باستان ج 3 ص 2479 ).
