باتراکوتوکسین ( Batrachotoxin ) ، ( به اختصار: BTX ) یک آلکالوئید استروئیدی قلبی و عصبی بسیار قوی است که در گونه های خاصی از سوسک ها، پرندگان و قورباغه ها یافت می شود. [ ۳] این ماده، یک آلکالوئید بسیار سمی است. در برخی از قورباغه ها، این آلکالوئید بیشتر روی پوست جانور، وجود دارد. باتراکوتوکسین به کانال های سدیمی سلول های عصبی متصل شده و به طور برگشت ناپذیری آن ها را باز می کند و از بسته شدن مجدد آن ها جلوگیری می کند و در نتیجه باعث فلج و در نهایت، مرگ می شود. تاکنون هیچ پادزهری برای مقابله با این سم، شناسایی نشده است.
در حال حاضر هیچ پادزهر مؤثری برای درمان مسمومیت با باتراکوتوکسین وجود ندارد. وراتریدین، آکونیتین و گریانوتوکسین - مانند باتراکوتوکسین - سموم محلول در چربی هستند که به طور مشابهی وضعیت یونی کانال های سدیمی را تغییر می دهند؛ بنابراین، احتمالاً می توان برای خنثی کردن باتراکوتوکسین، از روش های درمانی مشابهی در مسمومیت با این گونه سموم، استفاده کرد.
باتراکوتوکسین در چهار گونه سوسک پاپوآ یافت شده است که همگی در خانوادهٔ گل خراش های نرم بال هستند. [ ۴] [ ۵]
چندین گونه از پرندگان بومی گینه نو این سم را در پوست و روی پرهای خود دارند. عفریت کلاه آبی، پیتویی کلاه دار، پیتویی کاکل دار، پیتویی سیاه، [ ۶] پیتویی زنگاری، [ ۷] پیتویی گونه گون، پیتویی راجه آمپات نمونه هایی از پرندگان حاوی باتراکوتوکسین هستند. [ ۸]
دلیل و هدف سمی بودن این پرندگان، دقیقاً مشخص نیست. وجود باتراکوتوکسین ها در این گونه ها نمونه ای از فرگشت هم گرا است. اعتقاد بر این است که این پرندگان، این سم را با خوردن حشرات حاوی باتراکوتوکسین به دست می آورند و سپس آن را از طریق پوست خود، ترشح می کنند. [ ۵] [ ۹]
این سم همچنین در چند گونه قورباغه کلمبیایی مانند قورباغه سمی طلایی وجود دارد ) . [ ۴] [ ۵] قورباغه ها نیز همچون پرندگان، خودشان باتراکوتوکسین تولید نمی کنند. درست مانند پرندگان، اعتقاد بر این است که این قورباغه ها این سم را با تغذیه از حشرات حاوی باتراکوتوکسین به دست می آورند و سپس آن را از طریق پوست، ترشح می کنند. [ ۵] تصور می شود که قورباغه های کلمبیایی، ممکن است این ماده را از گل خراش های نرم بال دریافت کنند که تعدادی از این سوسک ها در کلمبیا یافت می شوند. [ ۴] قورباغه هایی که در اسارت پرورش می یابند باتراکوتوکسین تولید نمی کنند. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر حال حاضر هیچ پادزهر مؤثری برای درمان مسمومیت با باتراکوتوکسین وجود ندارد. وراتریدین، آکونیتین و گریانوتوکسین - مانند باتراکوتوکسین - سموم محلول در چربی هستند که به طور مشابهی وضعیت یونی کانال های سدیمی را تغییر می دهند؛ بنابراین، احتمالاً می توان برای خنثی کردن باتراکوتوکسین، از روش های درمانی مشابهی در مسمومیت با این گونه سموم، استفاده کرد.
باتراکوتوکسین در چهار گونه سوسک پاپوآ یافت شده است که همگی در خانوادهٔ گل خراش های نرم بال هستند. [ ۴] [ ۵]
چندین گونه از پرندگان بومی گینه نو این سم را در پوست و روی پرهای خود دارند. عفریت کلاه آبی، پیتویی کلاه دار، پیتویی کاکل دار، پیتویی سیاه، [ ۶] پیتویی زنگاری، [ ۷] پیتویی گونه گون، پیتویی راجه آمپات نمونه هایی از پرندگان حاوی باتراکوتوکسین هستند. [ ۸]
دلیل و هدف سمی بودن این پرندگان، دقیقاً مشخص نیست. وجود باتراکوتوکسین ها در این گونه ها نمونه ای از فرگشت هم گرا است. اعتقاد بر این است که این پرندگان، این سم را با خوردن حشرات حاوی باتراکوتوکسین به دست می آورند و سپس آن را از طریق پوست خود، ترشح می کنند. [ ۵] [ ۹]
این سم همچنین در چند گونه قورباغه کلمبیایی مانند قورباغه سمی طلایی وجود دارد ) . [ ۴] [ ۵] قورباغه ها نیز همچون پرندگان، خودشان باتراکوتوکسین تولید نمی کنند. درست مانند پرندگان، اعتقاد بر این است که این قورباغه ها این سم را با تغذیه از حشرات حاوی باتراکوتوکسین به دست می آورند و سپس آن را از طریق پوست، ترشح می کنند. [ ۵] تصور می شود که قورباغه های کلمبیایی، ممکن است این ماده را از گل خراش های نرم بال دریافت کنند که تعدادی از این سوسک ها در کلمبیا یافت می شوند. [ ۴] قورباغه هایی که در اسارت پرورش می یابند باتراکوتوکسین تولید نمی کنند. [ ۱۰]
wiki: باتراکوتوکسین