بابونک

لغت نامه دهخدا

بابونک. [ ن َ] ( اِخ ) معرب بابونه فارسی. رجوع به بابونج شود.

بابونک. [ ن َ ] ( اِخ ) قریه ایست سه فرسنگی مشرق شیراز. ( فارسنامه ناصری ).

فرهنگ عمید

= بابونه

پیشنهاد کاربران

بپرس