بابونه رومی ( نام علمی: Chamaemelum nobile ) نام های رایج: بابونه، بابونه حقیقی، بابونج، بابونه شیرازی، بابونق. گیاهی است پایا به بلندی ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر و بسیار معطر است.
این گیاه از خانواده کاسنی ( compositae ) است.
ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید است و برگ ها به تناوب بسیار بریده بریده و پوشیده از کرک است. گل های آن مجتمع در یک طبق است که به طور منفرد در انتهای ساقهٔ گل دهنده در تابستان ظاهر می شود. در هر طبق گل های سفید در اطراف دایره و گل های زرد در قسمت مدور و برجسته وسط طبق قرار دارند. در گیاه بابونه رومی ترکیباتی نظیر تانن، اسانس فرار و روغنی آنیه مِن، صمغ، مواد تلخ، قند، یک آلکالوئید به نام آنتِمین، یک گلوکوزید تلخ، اسید آنتِمیک، اسید فسفریک فیتوسترول و گوگرد وجود دارد. قسمت مورد استفاده دارویی گیاه بابونه رومی کاپیتول خشک شده آن است. گل ها را در روزهای خشک از اواسط تیر تا پاییز می چینند و هرچه سریعتر در سایه در حرارت کمتر از ۳۵ درجه سانتیگراد خشکانده می شود.
خواص و اثرات دارویی: از نظر خواص درمانی محرک، مقوی معده، لطیف کننده، تحلیل برنده باد، ضد امراض عصبی، ضد تشنج، تب بر، ضد التهاب، ضد اسپاسم، مدر، تنظیم کننده قاعدگی و قاعده آور، ضدعفونی کننده، التیام بخش زخم ها، شیرافزا، اشتهاآور، کرم کش، هضم کننده غذا، صفراءبر و نیروبخش است. بابونه رومی در موارد سوء هاضمه، رفع سردرد، تحلیل ورم ها، ورم ملتحمه، دردهای رماتیسمی، خردکردن سنگ مثانه، تسکین دردهای قاعدگی، ورم معده، قطره قطره ادرار کردن، افزایش ترشح شیر، زخم ها، بندآمدن و کم بودن ترشحات عادت ماهیانه، رفع تب و لرزه های تب های نوبه ای به کار می رود. در استعمال خارجی دم کرده بابونه رومی به شکل کمپرس می توان جهت درمان پلک متورم یا ورم ملتحمه روی موضع مورد نظر قرار داد. به عنوان ضدعفونی کننده و التیام دهنده زخم، می توان دم کرده بابونه رومی را به صورت کمپرس روی زخم ها و دملهای پا قرار داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین گیاه از خانواده کاسنی ( compositae ) است.
ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید است و برگ ها به تناوب بسیار بریده بریده و پوشیده از کرک است. گل های آن مجتمع در یک طبق است که به طور منفرد در انتهای ساقهٔ گل دهنده در تابستان ظاهر می شود. در هر طبق گل های سفید در اطراف دایره و گل های زرد در قسمت مدور و برجسته وسط طبق قرار دارند. در گیاه بابونه رومی ترکیباتی نظیر تانن، اسانس فرار و روغنی آنیه مِن، صمغ، مواد تلخ، قند، یک آلکالوئید به نام آنتِمین، یک گلوکوزید تلخ، اسید آنتِمیک، اسید فسفریک فیتوسترول و گوگرد وجود دارد. قسمت مورد استفاده دارویی گیاه بابونه رومی کاپیتول خشک شده آن است. گل ها را در روزهای خشک از اواسط تیر تا پاییز می چینند و هرچه سریعتر در سایه در حرارت کمتر از ۳۵ درجه سانتیگراد خشکانده می شود.
خواص و اثرات دارویی: از نظر خواص درمانی محرک، مقوی معده، لطیف کننده، تحلیل برنده باد، ضد امراض عصبی، ضد تشنج، تب بر، ضد التهاب، ضد اسپاسم، مدر، تنظیم کننده قاعدگی و قاعده آور، ضدعفونی کننده، التیام بخش زخم ها، شیرافزا، اشتهاآور، کرم کش، هضم کننده غذا، صفراءبر و نیروبخش است. بابونه رومی در موارد سوء هاضمه، رفع سردرد، تحلیل ورم ها، ورم ملتحمه، دردهای رماتیسمی، خردکردن سنگ مثانه، تسکین دردهای قاعدگی، ورم معده، قطره قطره ادرار کردن، افزایش ترشح شیر، زخم ها، بندآمدن و کم بودن ترشحات عادت ماهیانه، رفع تب و لرزه های تب های نوبه ای به کار می رود. در استعمال خارجی دم کرده بابونه رومی به شکل کمپرس می توان جهت درمان پلک متورم یا ورم ملتحمه روی موضع مورد نظر قرار داد. به عنوان ضدعفونی کننده و التیام دهنده زخم، می توان دم کرده بابونه رومی را به صورت کمپرس روی زخم ها و دملهای پا قرار داد.
wiki: بابونه رومی