بابل قله سی

لغت نامه دهخدا

بابل قله سی. [ ب ِ ق ُ ل َ ] ( اِخ ) ( برج بابل ) نامی است که در توراة بیک برج آسمانخراشی داده شده که اولاد نوح در وادی سنجار شروع بساختن آن کردند و میخواستند آنرا تا آسمان ها بلند کنند، حق تعالی برای مجازات این گستاخی خودپسندانه زبان کارگران این بنا را چنان تغییر داد که زبان همدیگر را نمی فهمیدند و در نتیجه تبلبل لسان ، 72 زبان در بین آنها پدید آمد، کلمه بابل هم در لسان عبرانی این معنا را افاده می کند و مسلمانان این قله را برج بابل مینامند و چنین شهرت دارد که نمرود این برج را بخیال رفتن بآسمان و مشاجره با جناب حق ( العیاذباﷲ ) میساخت.
نظر بروایت مبتنی بمشاهده هرودت ، معبد بعل در بابل در شکل برج آسمانخراشی بنا شده بود و یک راه مارپیچ در آن ساخته بودند که قابل عبور و مرور با ارابه بود و وسعت زیادی داشت ، و مرتبه فوقانی آنرا برای رصدخانه بکار می بردند، این مطالب افسانه های راجع ببرج بابل را شرح و تفسیر نمیکند همین معبد اساس اقوال و روایات میباشد، ظاهراً مسئله مرصد بودن طبقه فوقانی حکایت نمرود را بوجود آورده باشد. ( قاموس الاعلام ترکی ج 2 ). رجوع به بابل و برج بابل شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس