بابِل، دین (Babylonian Religion)
مجموعۀ عقاید و اعمال عبادی و اخلاقی مردم بابل در روزگار باستان. تکوین شناسی و کیوان شناسی دین بابل خدایان و شیاطین، مناسک و کاهنان و تعالیم اخلاقی تقریباً یکسره برگرفته از سومریان بود، با تفاوت هایی اندک از این قبیل که در آن مَردوخجای انلیلو آن، خدایان سومری، را گرفت. مَردوخ خدای خدایان بابل بود، موجوداتی ناپیدا با کالبد انسانی و قوای فوق طبیعی، که هریک زمام امور بخشی از هستی را در دست داشتند: زمین و آسمان، ماه و خورشید و سیارات، کوه و دشت و رود، شهر و کشور، و مانند آن. حتی ابزارهایی چون بیل و کلنگ تحت مسئولیت خدایانی بود. هر فرد بابلی خدایی شخصی داشت که نیازهایش را پیش او می برد و رستگاریش را از او می خواست. اِئا، سین، شَمَش، ایشتر، آداد، و نَبوپسر مردوخ، خدایان بزرگ دیگر بودند. هر یک از خدایان و الهگان بزرگ، معبدی در یک یا چند شهر داشت. شهر بابل به تنهایی در روزگار کلدانیان(قرون ۸ تا ۶پ م) دارای بیش از ۵۰ معبد بود. هر معبد مغسل و مذبحی داشت و حرمی اندرونی که جز خواص بدان راه نداشتند. در معابد بزرگ، این حرم بر فراز یک زیگورات(هرم طبقه طبقه) بود. مردم بابل به ارزش هایی همچون حق و حقیقت، نظم و قانون، عدالت و آزادی، حکمت و معرفت، و شجاعت و وظیفه شناسی معتقد بودند. بر گذشت و دلسوزی تأکید داشتند و از بیوگان، یتیمان، پناهندگان، تنگ دستان و ستم دیدگان حمایت می کردند. اهل بابل به دینداری مشهور بودند. ولی دنیای پس از مرگشان، صرف نظر از اعمال آن ها در طول زندگی، همیشه سیاه و هراس انگیز بود.
مجموعۀ عقاید و اعمال عبادی و اخلاقی مردم بابل در روزگار باستان. تکوین شناسی و کیوان شناسی دین بابل خدایان و شیاطین، مناسک و کاهنان و تعالیم اخلاقی تقریباً یکسره برگرفته از سومریان بود، با تفاوت هایی اندک از این قبیل که در آن مَردوخجای انلیلو آن، خدایان سومری، را گرفت. مَردوخ خدای خدایان بابل بود، موجوداتی ناپیدا با کالبد انسانی و قوای فوق طبیعی، که هریک زمام امور بخشی از هستی را در دست داشتند: زمین و آسمان، ماه و خورشید و سیارات، کوه و دشت و رود، شهر و کشور، و مانند آن. حتی ابزارهایی چون بیل و کلنگ تحت مسئولیت خدایانی بود. هر فرد بابلی خدایی شخصی داشت که نیازهایش را پیش او می برد و رستگاریش را از او می خواست. اِئا، سین، شَمَش، ایشتر، آداد، و نَبوپسر مردوخ، خدایان بزرگ دیگر بودند. هر یک از خدایان و الهگان بزرگ، معبدی در یک یا چند شهر داشت. شهر بابل به تنهایی در روزگار کلدانیان(قرون ۸ تا ۶پ م) دارای بیش از ۵۰ معبد بود. هر معبد مغسل و مذبحی داشت و حرمی اندرونی که جز خواص بدان راه نداشتند. در معابد بزرگ، این حرم بر فراز یک زیگورات(هرم طبقه طبقه) بود. مردم بابل به ارزش هایی همچون حق و حقیقت، نظم و قانون، عدالت و آزادی، حکمت و معرفت، و شجاعت و وظیفه شناسی معتقد بودند. بر گذشت و دلسوزی تأکید داشتند و از بیوگان، یتیمان، پناهندگان، تنگ دستان و ستم دیدگان حمایت می کردند. اهل بابل به دینداری مشهور بودند. ولی دنیای پس از مرگشان، صرف نظر از اعمال آن ها در طول زندگی، همیشه سیاه و هراس انگیز بود.
wikijoo: بابل،_دین