بابصیل
لغت نامه دهخدا
بابصیل. ( اِخ ) ( شیخ ) ( متوفی 1280 هَ. ق. ). محمدبن سالم بن سعید بابصیل از شاگردان شیخ زینی دحلان ، او راست : اسعاد الرفیق و بغیة الصدیق بحل سلم التوفیق الی محبة اﷲ علی التحقیق ، در تصوف. و در حاشیه آن دو رساله از شیخ محمدسعید بابصیل بن محمد مذکور ( در ماده فوق ) هست. اولین آنها «فیما یتعلق بالاعضاء السبعة» و دوم «فی التحذیر من عقوق الوالدین و قطیعة الرحم و الترغیب فی برّهما و صلة الرحم ». 2 جزء در بولاق بسال 1294 هَ. ق. بطبعرسیده است. ( معجم المطبوعات ج 1 ستون 504 - 505 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید