بابایوُنِس، خدای دادزاده (ختلان ۱۸۷۰ـ۱۹۴۵)
شاعر تاجیکستانی. به مدرسه نرفت و سرودن شعر را از میرزا قربان، شاعر مردمی، آموخت. از ۱۹۱۶ تا ۱۹۱۹ برای کار اجباری در پشت جبهه به روسیه فرستاده شد و چون بازگشت در زادگاهش به کشاورزی پرداخت. در ۱۹۴۱ به عضویت کانون نویسندگان شوروی درآمد. از اشعار عامیانۀ او شعر و داستان ها (۱۹۴۱)، محبت خلق (۱۹۵۱) و سرودهای حافظ را می توان نام برد.
شاعر تاجیکستانی. به مدرسه نرفت و سرودن شعر را از میرزا قربان، شاعر مردمی، آموخت. از ۱۹۱۶ تا ۱۹۱۹ برای کار اجباری در پشت جبهه به روسیه فرستاده شد و چون بازگشت در زادگاهش به کشاورزی پرداخت. در ۱۹۴۱ به عضویت کانون نویسندگان شوروی درآمد. از اشعار عامیانۀ او شعر و داستان ها (۱۹۴۱)، محبت خلق (۱۹۵۱) و سرودهای حافظ را می توان نام برد.