بابای

لغت نامه دهخدا

بابای. ( اِخ ) ( پدر و مادر من ) و او جد بعضی اشخاص بود که به بابل به اسیری برده شدند و با زرّو بابل برگشتند ( کتاب عزرا 2:11، کتاب نحمیا 7:16 ) و بیست وهشت تن از بنی بابای با عزرا از بابل مراجعت کردند. ( عزرا 8:11 ) و چهار تن از اینان به اورشلیم رفتند تا با زنان بیگانه تزویج کنند ( عزرا 10:28 ). ( از قاموس کتاب مقدس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس