باباچاهی، علی (بوشهر ۱۳۲۱ش)
باباچاهی، علی
شاعر ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز درس خواند و ابتدا به تدریس در زادگاهش و سپس، در دو دهۀ ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ به ویرایش در تهران مشغول شد. سروده هایش در شیوۀ نیمایی و منثور است و در دهۀ ۱۳۷۰ به بیان آرای خویش دربارۀ شاخه ای از شعر جدید به نام «پسانیمایی» پرداخت. از وی مقاله ها، مجموعۀ مقاله ها و تحلیل های متعددی دربارۀ جوانب شعر معاصر ایران در دست است. از نیمۀ دوم دهۀ ۱۳۴۰ به بعد دفترهای شعرش نشر یافته است؛ ازجملۀ آن هاست: در بی تکیه گاهی ها (تهران، ۱۳۴۶)، از نسل آفتاب (تهران، ۱۳۵۲)، آوای دریامردان (تهران، ۱۳۶۸)، نم نم بارانم (تهران، ۱۳۷۶).
باباچاهی، علی
شاعر ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز درس خواند و ابتدا به تدریس در زادگاهش و سپس، در دو دهۀ ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ به ویرایش در تهران مشغول شد. سروده هایش در شیوۀ نیمایی و منثور است و در دهۀ ۱۳۷۰ به بیان آرای خویش دربارۀ شاخه ای از شعر جدید به نام «پسانیمایی» پرداخت. از وی مقاله ها، مجموعۀ مقاله ها و تحلیل های متعددی دربارۀ جوانب شعر معاصر ایران در دست است. از نیمۀ دوم دهۀ ۱۳۴۰ به بعد دفترهای شعرش نشر یافته است؛ ازجملۀ آن هاست: در بی تکیه گاهی ها (تهران، ۱۳۴۶)، از نسل آفتاب (تهران، ۱۳۵۲)، آوای دریامردان (تهران، ۱۳۶۸)، نم نم بارانم (تهران، ۱۳۷۶).
wikijoo: باباچاهی،_علی_(بوشهر_۱۳۲۱ش)