بابانک بالا

لغت نامه دهخدا

بابانک بالا. [ ن َ ک ِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان شیراز در 20 هزارگزی جنوب خاوری شیراز. کنار راه فرعی شیراز به گشنگان. دامنه ،معتدل مالاریائی. سکنه آن 115 تن. آب آن از چاه و محصول آن غلات ، تنباکو، تریاک ، صیفی جات و شغل اهالی زراعت و قالی بافی است. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس