بابارتن هندی

لغت نامه دهخدا

بابارتن هندی. [ رَ ت َ ن ِ هَِ ] ( اِخ ) بابارطن هندی. مکنی به ابوالرضا یکی از شیوخ عرفای هند. افسانه های چندی درباره او آمده است از جمله گویند عمر او یکهزار و چهارصد سال بوده و از حواریون عیسی است و صحبت حضرت رسول اکرم را نیز دریافته است و در نیمه اول مائه هفتم هجری درگذشته است. رجوع به ابوالرضا بابارتن در لغت نامه و ذیل «رتن » در تاج العروس و «لغات تاریخیه و جغرافیه ترکی ج 2» شود. مؤلف قاموس الاعلام آرد: بابارتن هندی ( ابوالرضا ) وی درقرن ششم هجری میزیست. مدعی بود که از زمان حضرت مسیح زنده مانده و در زمره اصحاب کبار داخل شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس