باباخنجر، روستایی از توابع بخش شیرین سو شهرستان کبودرآهنگ در استان همدان ایران است. باباخنجر یکی از قدیمی ترین روستاهای منطقه است. در دو طرف این روستا دو رشته کوه شرقی - غربی با نام های قوزی ( منطقه غیر آفتابگیر ) و گونی ( منطقه ی آفتابگیر ) وجود دارد که بزرگترین قله های آنان به ترتیب با نام های قره غول و گونی شناخته می شوند. ارتفاع این قله ها ۲۳۵۰ و ۲۳۰۰ متر می باشد. این روستا در دهستان شیرین سو قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۱۴۹۴ نفر ( ۴۲۰خانوار ) بوده است. [ ۱]
== از جاذبه های گردشگری باباخنجر می توان به کوههای سر به فلک کشیده گونئ و قوزی، بوستان حضرت زهرا، چشمه ی خودوبلاغی، چمنزار پشت کوه و دوشانجیق اشاره کرد.
تاریخچه روستای باباخنجر
باباخنجر روستایی در بخش شیرین سو از توابع شهرستان کبودراهنگ می باشد. محصور بین کوههای بوقاطی در شرق و آق داغ در غرب، گونئ در شمال و رشته کوه ساری قیه ( قوزئ ) در جنوب که چشم اندازی سراسر کوهستانی به این روستا بخشیده اند. این روستا یکی از روستاهای پرجمعیت بخش شیرین سو محسوب می شود. شغل اکثر مردم روستا، کشاورزی و دامداری است. در خصوص وجه تسمیه باباخنجر آنطور که قبلا منتشر شده است *به نقل از ابن عامر دمشقی درکتاب تحفه الممالک ، باباخنجر را برادر بزرگتر باباطاهر معرفی نموده که در اوایل قرن پنجم هجری مامور شد از هگمتانه بسوی سلطانیه، رهسپار گردد تا سیر و سلوک عرفانی خود را بر آنان تعلیم دهد. ولی به سبب بیماری ناشناخته در همان جا فوت می نماید و به خاک سپرده می شود و قبر وی نیز تا سالها پیش زیارگاه عارفان بود تا اینکه بین سالهای 1367 تا 1374 هجری شمسی توسط سارقان، قبر باباخنجر تخلیه و به گفته ساکنان، مقداری اشیاء گرانقیمت از آن محل سرقت گردیده است و اکنون قبر مذکور کاملا محو شده و به زمین فوتبال تبدیل گشته است. همانطور که در کتب مختلف تاریخی بر می آید شخصیتهای مهمی چون بابانظر ، باباگاوسوار ، باباگرگر ، باباقاسم و باباپیر برادران دیگر باباطاهر عریان بودند که از وی کوچکتر بودند که خود اینها نیز ماموریت تدریس عرفان در همدان و اطراف همدان را بر عهده داشتند *
لکن با بررسی های بیشتر مشخص می شود که کتابی به نام تحفه الممالک تالیف ابن عامر دمشقی و یا ابن جمیل یافت نگردید و ابن عامر معروف در سده اول هجری در دمشق می زیسته و تاریخ نگار و تذکره نویس نبوده است . نکته دیگر اینکه شهر سلطانیه با این نام در زمان ایلخانان مغول بنا گردیده است در حالی که باباطاهر و به تبع وی برادرانش در قرن پنجم هجری قمری و در زمان حکومت سلاجقه می زیسته اند که اختلافی دویست تا سیصد ساله با زمان حکمرانی ایلخانان داشته اند. فلذا این وجه تسمیه جعلی می باشد اما از آنجاییکه باباخنجر تا چند سال پیش صاحب بقعه بوده و زیارت می شده است مشخص کننده این است که ایشان شخصیتی بزرگ می باشد، چرا که غالبا مردمان قدیم، فردی که صاحب حکمت و عرفان بوده است را *بابا* و یا *پیر* خطاب میکرده اند و بابا در اصطلاح صوفیه بیشتر به مشایخی اطلاق می شد که معمر بودند، و گاهی به اول اسم و زمانی به آخر آن اضافه می کردند، مانند:بابا افضل کاشانی، بابا رکن الدّین شیرازی، شیخ علی بابا.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف== از جاذبه های گردشگری باباخنجر می توان به کوههای سر به فلک کشیده گونئ و قوزی، بوستان حضرت زهرا، چشمه ی خودوبلاغی، چمنزار پشت کوه و دوشانجیق اشاره کرد.
تاریخچه روستای باباخنجر
باباخنجر روستایی در بخش شیرین سو از توابع شهرستان کبودراهنگ می باشد. محصور بین کوههای بوقاطی در شرق و آق داغ در غرب، گونئ در شمال و رشته کوه ساری قیه ( قوزئ ) در جنوب که چشم اندازی سراسر کوهستانی به این روستا بخشیده اند. این روستا یکی از روستاهای پرجمعیت بخش شیرین سو محسوب می شود. شغل اکثر مردم روستا، کشاورزی و دامداری است. در خصوص وجه تسمیه باباخنجر آنطور که قبلا منتشر شده است *به نقل از ابن عامر دمشقی درکتاب تحفه الممالک ، باباخنجر را برادر بزرگتر باباطاهر معرفی نموده که در اوایل قرن پنجم هجری مامور شد از هگمتانه بسوی سلطانیه، رهسپار گردد تا سیر و سلوک عرفانی خود را بر آنان تعلیم دهد. ولی به سبب بیماری ناشناخته در همان جا فوت می نماید و به خاک سپرده می شود و قبر وی نیز تا سالها پیش زیارگاه عارفان بود تا اینکه بین سالهای 1367 تا 1374 هجری شمسی توسط سارقان، قبر باباخنجر تخلیه و به گفته ساکنان، مقداری اشیاء گرانقیمت از آن محل سرقت گردیده است و اکنون قبر مذکور کاملا محو شده و به زمین فوتبال تبدیل گشته است. همانطور که در کتب مختلف تاریخی بر می آید شخصیتهای مهمی چون بابانظر ، باباگاوسوار ، باباگرگر ، باباقاسم و باباپیر برادران دیگر باباطاهر عریان بودند که از وی کوچکتر بودند که خود اینها نیز ماموریت تدریس عرفان در همدان و اطراف همدان را بر عهده داشتند *
لکن با بررسی های بیشتر مشخص می شود که کتابی به نام تحفه الممالک تالیف ابن عامر دمشقی و یا ابن جمیل یافت نگردید و ابن عامر معروف در سده اول هجری در دمشق می زیسته و تاریخ نگار و تذکره نویس نبوده است . نکته دیگر اینکه شهر سلطانیه با این نام در زمان ایلخانان مغول بنا گردیده است در حالی که باباطاهر و به تبع وی برادرانش در قرن پنجم هجری قمری و در زمان حکومت سلاجقه می زیسته اند که اختلافی دویست تا سیصد ساله با زمان حکمرانی ایلخانان داشته اند. فلذا این وجه تسمیه جعلی می باشد اما از آنجاییکه باباخنجر تا چند سال پیش صاحب بقعه بوده و زیارت می شده است مشخص کننده این است که ایشان شخصیتی بزرگ می باشد، چرا که غالبا مردمان قدیم، فردی که صاحب حکمت و عرفان بوده است را *بابا* و یا *پیر* خطاب میکرده اند و بابا در اصطلاح صوفیه بیشتر به مشایخی اطلاق می شد که معمر بودند، و گاهی به اول اسم و زمانی به آخر آن اضافه می کردند، مانند:بابا افضل کاشانی، بابا رکن الدّین شیرازی، شیخ علی بابا.
wiki: باباخنجر