باباحسین

لغت نامه دهخدا

باباحسین. [ ح ُ س َ ] ( اِخ ) عبداللطیف فرزند الغبیک پس از قتل پدر ازین پدرکشی تمتعی نیافت ، زیرا پس از آنکه برادرش عبدالعزیز را نیزبقتل آورد بنوبت خود در سال بعد یعنی در 854 هَ. ق. / 1450 م. بدست شخصی موسوم به باب حسین کشته شد و از عجایب آنکه ماده تاریخ این قتل نیز در عبارت «بابا حسین کشت » درست آمده. ( از سعدی تا جامی ص 419 ) ( حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 43 ) ( رجال حبیب السیر ص 125 ).

باباحسین. [ ح ُ س َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان ریمله بخش حومه شهرستان خرم آباد 24 هزارگزی شمال باختری خرم آباد، 9 هزارگزی شمال باختری راه شوسه خرم آباد به هرسین کرمانشاه ، تپه ماهور. معتدل مالاریائی. سکنه 66تن شیعه لری لکی. آب آن از چشمه سار. محصول آن غلات ،تریاک ، لبنیات و پشم. در چادر و ساختمان زندگی مینمایند. ساکنین از طایفه حسنوند هستند برای علوفه احشام بگرمسیر می روند. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس