باب مارلی

رابرت نستا مارلی ( انگلیسی: Robert Nesta Marley؛ ۶ فوریهٔ ۱۹۴۵ – ۱۱ مهٔ ۱۹۸۱ ) خواننده، گیتاریست و ترانه نویس جامائیکایی بود. او یکی از پیشگامان ژانر رگی دانسته می شود. موسیقی او عناصر رگی، اسکا و راکستدی را در هم آمیخت و به دلیل آواز و سبک ترانه سرایی متمایزش شهرت داشت. [ ۲] [ ۳] نقش مارلی در موسیقی باعث افزایش دیده شدن موسیقی جامائیکایی در سراسر جهان شد و او را به چهره جهان شمولی در فرهنگ مردمی تبدیل کرد. [ ۴] [ ۵] مارلی طی زندگی حرفه ای خود به عنوان نماد راستافاریان شناخته شد و موسیقی خود را با حس معنوی القا کرد. [ ۶] او همچنین از قانونی شدن ماری جوآنا پشتیبانی کرد و از طرفداران جنبش پان آفریقا بود. [ ۷] در سال ۱۹۷۶، مارلی از یک سوءقصد در خانه اش جان سالم به در برد. تصور می شد این سوءقصد انگیزه های سیاسی داشته باشد. [ ۸]
بیشتر آهنگ های او مضمون اجتماعی دارند و برخی از آهنگ هایش رمانتیک هستند. مارلی که در ناین مایل Nine ) Mile ) جامائیکا متولد شد، فعالیت حرفه ای موسیقی خود را در سال ۱۹۶۳ پس از تشکیل گروه Teengers با پیتر توش و بانی ویلر آغاز کرد که پس از چندین تغییر نام به Wailers تبدیل شد. [ ۹] این گروه اولین آلبوم استودیویی خود را با نام The Wailing Wailers در سال ۱۹۶۵ منتشر کرد که حاوی تک آهنگ One Love بود که بازسازی از "People Get Ready" بود. این آهنگ در سراسر جهان محبوب شد و گروه را به عنوان یک چهره در حال رشد در رگی معرفی کرد. Wailers یازده آلبوم استودیویی دیگر منتشر کردند و پس از امضای قرارداد با Island Records نام گروه باب مارلی و ویلرز ( Bob Marley and the Wailers ) شد. در حالی که در ابتدا از ساز و آواز پرسروصدا استفاده می کرد، گروه در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ شروع به ساخت آهنگ مبتنی بر ریتمیک کرد. [ ۱۰] در همین زمان، مارلی به لندن نقل مکان کرد و گروه با انتشار آلبوم The Best of The Wailers ( 1971 ) تغییر سبک موسیقی خود را تجسم بخشید. [ ۱۱]
آلبوم برترین آثار او به نام افسانه ( Legend ) در سال ۱۹۸۴ منتشر شد و بالاترین فروش سبک رِگِی در تاریخ را به خود اختصاص داد. [ ۱۲] مارلی همچنین یکی از پرفروش ترین هنرمندان موسیقی در جهان به شمار می رود، به طوری که فروش آثارش بیش از ۷۵ میلیون نسخه در سطح جهانی برآورد شده است. [ ۱۳] از او بلافاصله پس از مرگش از سوی جامائیکا با دریافت یک نشان تجلیل شد. نام او در سال ۱۹۹۴ به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت. رولینگ استون او را در رتبهٔ یازدهم فهرست ۱۰۰ هنرمند بزرگ تاریخ[ ۱۴] و رتبهٔ نود و هشتم فهرست ۲۰۰ خواننده بزرگ تاریخ قرار داد. [ ۱۵]