باب دیلن

در پی انتشار اولین آلبومش ( ۱۹۶۲ ) که هم نام خودش بود و عمدتاً شامل ترانه های فولک مرسوم بود، دیلن سال بعد با انتشار آلبوم د فری ویلن باب دیلن به ترانه سرایی برجسته تبدیل شد. بسیاری از ترانه هایش برگرفته از لحن و عبارت پردازی ترانه های قدیمی فولک بودند. دیلن در سال های ۱۹۶۵ و ۱۹۶۶ با به کار بردن سازهای راک تقویت شدهٔ الکترونیکی در میان مردم بحث برانگیز شد و در ۱۵ ماه سه مورد از مهم ترین و تأثیرگذارترین آلبوم های راک دههٔ ۱۹۶۰ را ضبط کرد: همه را به خانه بیاور ( ۱۹۶۵ ) ، دیدار دوباره با بزرگراه ۶۱ ( ۱۹۶۵ ) و بلوند بر روی بلوند ( ۱۹۶۶ ) . تک آهنگ شش دقیقه ای او «چون یک خانه به دوش» ( ۱۹۶۵ ) حد و مرزهای تجاری و خلاقانه را در موسیقی عامه پسند گسترش داده است.
در ژوئیهٔ ۱۹۶۶، تصادف با موتورسیکلت منجر به کناره گیری دیلن از برگزاری تور شد. او در این دوره، شمار زیادی از ترانه با اعضای د بند که قبلاً در تور با هم همکاری می کردند ضبط کرد. این قطعات ضبط شده در ۱۹۷۵ به عنوان یک آلبوم مشترک به نام نوارهای ضبط زیرزمینی منتشر شد. دیلن در اواخر دههٔ ۱۹۶۰ و اوایل دههٔ ۱۹۷۰ در سه آلبوم خود موسیقی کانتری و مضامین روستایی را تجربه کرد. او در ۱۹۷۵ آلبوم بلاد آن د ترکز را منتشر کرد که بسیاری آن را بازگشت به فرم می دانستند. او در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ او به عنوان یک مسیحی دوباره زاده شد و مجموعه ای از آلبوم موسیقی در ژانر انجیل معاصر منتشر کرد. او در اوایل دههٔ ۱۹۸۰ به سبک ویژه و آشناتر مبتنی بر راک خود بازگشت. آلبوم وقفهٔ ذهن دیلن در سال ۱۹۹۷ آغاز تحولی شگرف برای حرفه اش بود. او از آن زمان تاکنون پنج آلبوم منتشر کرده که مورد تحسین منتقدان قرار گرفته و جدیدترین آن ها راه های خشن و سرکش ( ۲۰۲۰ ) است. او همچنین مجموعه ای از سه آلبوم را در دههٔ ۲۰۱۰ ضبط کرد که شامل نسخه هایی از استانداردهای مرسوم آمریکایی و به ویژه ترانه های ضبط شده از فرانک سیناترا بود. دیلن از اواخر دههٔ ۱۹۸۰ به طور مداوم تورهایی را برگزار کرده که با نام تور بی پایان شناخته می شود.