باب دستانی
لغت نامه دهخدا
باب دستانی. [ دَ ] ( اِخ ) ابوالحسن علی بن حسن بن نصربن خراسان بن عبداﷲ باب دستانی ، فقیهی حنفی وفاضلی موثق بود و در صفر سال 368 هَ. ق. در سمرقنددرگذشت. ( از معجم البلدان ). ابوالحسن علی بن حسن بن نصربن خراسان بن عبداﷲبن طلحةبن قیس بن ثعلبةبن مالک بن خویشان قیشی باب دستانی از مردم باب دستان یکی از محلات سمرقند بود که از فضلای ثقة بود و راستگوی و از فقهای صاحب رأی گرائیده بسوی دانش و حدیث و در سمرقند بسال 368 هَ. ق. به ماه صفر رحلت کرد. ( احوال و اشعار رودکی ، نفیسی ج 1 س 453 بنقل از انساب سمعانی ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید