باب الانطاکیه. [ بُل ْ اَ کی ی َ ] ( اِخ ) دروازه ای بحلب : و بنفس خویش [ هلاکو ] به روحا رفته و آن بلده را بصلح گرفته از آنجا بطرف نصیبین و حران در حرکت آمد و آن دو شهر را بجنگ فتح نموده در قتل و غارت از خود بتقصیر راضی نشده آنگاه بحلب رفته در باب الانطاکیه نزول فرمود... ( حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 98 ).
