بائق. [ ءِ ] ( ع ص ) هالک. || بدی و خصومت آورنده. || سختی و بلارسیده. || یورش کننده. ( از منتهی الارب ). || ستم کشنده. || متاع بائق ؛ آنکه ثمن ندارد. ( منتهی الارب ). ما لاثمن له. ( قطر المحیط ).
