بائضه

لغت نامه دهخدا

بائضه. [ ءِ ض َ ]( ع ص ) تأنیث بائض. دجاجة بائضة و بیوض ؛ ماکیان خایه نهاده. ( منتهی الارب ). ماکیان تخمی : دجاجة بیوض ؛ مرغ که خایه نهد. تخم گذار. ج ، بوائض. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس