بئین

لغت نامه دهخدا

بئین. [ ] ( اِخ ) دهی از رستاق طبرش ( تفرش ) همدانی و اصبهانی. ( از تاریخ قم ص 120 ).

ده از رستاق تبرش

/baeiyen/ ببین – نگاه کن & شدن – بودن

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید