بئروت
لغت نامه دهخدا
بئروت. [ ب ِءْ ] ( اِخ ) اسم شهری از قسمت بن یامینیان بود که بر دامنه تلی که جبعون بر آن بنا شده بود واقع می باشد یعنی به مسافت ده میل به شمال اورشلیم ، که الاَّن البیره گویند و اهالی آنجا را بیروتون گویند. ( از قاموس کتاب مقدس ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید