بئر معونه

[ویکی شیعه] بِئرمَعُونَه، (چاه معونه) نام منطقه ای در حجاز که فرستادگان و مبلغان پیامبر (ص) در سال ۴ هجری قمری در آن کشته شدند. از این حادثه برخی با عنوان سرّیه و بعضی با عنوان غزوه یاد کرده اند. در این واقعه همه فرستادگان رسول خدا(ص) جز یک نفر، به دست مشرکان به شهادت رسیدند. گفته شده پیامبر اکرم(ص) ۱۵ یا ۴۰ روز در نماز صبح عاملان این کشتار را نفرین کرد.
ناحیه بئرمعونه در حد فاصل سکونتگاه دو قبیله بنی عامر و بنی سُلیم قرار داشته و به بنی سلیم نزدیکتر بوده است. قبایل بنی سلیم و بنی عامر از قبایل ساکن نجد بودند.
در صفر سال ۴ هجری قمری، ۳۶ ماه پس از هجرت و چهارماه پس از جنگ احد، ابو بَراء عامر بن مالک معروف به مُلاعبُ الاَسِنَّه، بزرگ طایفه بنی عامر، در مدینه به حضور پیامبر (ص) رسید و هدایایی تقدیم کرد؛ اما آن حضرت هدایا را به دلیل شرک او نپذیرفت و اسلام را بر وی عرضه داشت. ابوبراء به اسلام اظهار تمایل کرد و به منظور پذیرش اسلام از سوی قبیله اش از پیامبر(ص) خواست چند تن از یاران خود را به نجد بفرستد.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
نام سَریّه ای و محل شهادت جمعی از قاریان قرآن در سال چهارم هجری.
چاه معونه در چند (دو تا سه) منزلی مدینه، از جمله چاههایی بود که در یکی از راههای فرعی مدینه به مکه که از منطقه نَجْد عبور می کرد قرار داشت. عمده گزارش های تاریخی بدون ارائه اطلاعات جغرافیایی به این بسنده می کند که چاه معونه در منطقه ای از نجد واقع بود و قبایلی چون بنی عامر و بنی سُلیم پیرامون آن می زیستند.
حادثه چاه معونه در جریان ارتباط پیامبر با قبایل بیابان نشین منطقه نجد اتفاق افتاد و طی آن جمعی از مسلمانان به شهادت رسیدند. این حادثه دو گونه گزارش شده و نقل مشهور این سریه به ابن اسحاق باز می گردد.
بر اساس این روایت، سیره نویسان در حوادث سال چهارم هجری از شخصی به نام ابوبراء به عنوان رئیس قبیله بنی عامر یاد می کنند که خود یا برادرزاده اش اسد بن معونه یا لَبید بن رَبیعه به نمایندگی از وی نزد پیامبر آمد و چند اسب و شتر به ایشان هدیه کرد. هنگامی که رسول خدا پذیرش هدایا را به اسلام ابوبَراء مشروط کرد وی بدون رد یا قبول اسلام از آن حضرت خواست چند تن از مسلمانان را با هدف ترویج اسلام نزد قبیله بنی عامر در نجد بفرستد و در برابر نگرانی های پیامبر، امنیت مبلغان مسلمان را تضمین کرد. پس از بازگشت ابوبراء، رسول خدا 40 تن از مبلغان را به فرماندهی مُنذر بن عمرو انصاری ساعدی در صفر سال چهارم (4 ماه پس از احد) به منطقه سکونت قبیله بنی عامر اعزام کرد.
یکی از بنی سُلیم به نام مطلب، به عنوان راهنما مبلغان را تا محل چاه همراهی کرد. در آنجا دو تن برای چرانیدن ستوران از همراهان خود جدا شدند و یک تن نیز به نام حَرام بن ملحان نامه رسول خدا را نزد عامر بن طُفیل، یکی از بزرگان بنی عامر برد. بقیه افراد نیز در غاری مشرف بر چاه مستقر شدند. عامر بدون خواندن نامه پیامبر پس از به شهادت رساندن حامل نامه و پس از آن که از کمک افراد قبیله اش به سبب تضمین امنیت مبلغان توسط ابوبراء مأیوس شد، با یاری خواستن از تیره هایی از قبیله بنی سلیم چون رِعْل، عُصَیّه و ذَکْوان اعزامیان مسلمان را به شهادت رسانید.
از دو تنی که ستوران را به چرا برده بودند یکی انصاری بود که به حمایت از خون انصاریان شهید در مبارزه با مشرکان به شهادت رسید؛ اما دیگری یعنی عمرو بن امیه ضمری که از مهاجران بود به مدینه بازگشت و خبر شهادت مبلغان را به پیامبر رسانید. وی در مسیر خود دو تن از بنی عامر را به انتقام شهدای چاه معونه کشت؛ اما از آنجا که این دو از پیامبر امان داشتند پیامبر خود را به پرداخت دیه آنها ملزم دانست.
پس از این واقعه و در پی ناراحتی شدید پیامبر، حسان بن ثابت اشعاری در مذمت ابوبراء سرود که مایه رنجش وی شد، از این رو یکی از پسران ابوبراء به قصد کشتن عامر بن طفیل که او نیز از بزرگان بنی عامر بود به وی حمله برد؛ اما جراحت عامر بن طفیل به مرگش نینجامید.

[ویکی حج] بئر مَعُونه از چاه های نزدیک مدینه، مکان شهادت گروهی از اصحاب پیامبر(ص) بود.
این چاه در جنوب شرقی مدینه در منطقه نجد، و متعلق به بنی سلیم یا بنی عامر بن صعصعه بوده و به خاطر واقع شدن سریه بئر معونه در این مکان و شهادت برخی از صحابه پیامبر(ص) شهرت یافته است.
بئر معونه از چاه های جنوب شرقی مدینه به سوی منطقه نجد است که میان کوه های اُبلَی در سکونتگاه قبیله بنی سُلیم قرار دارد.

[ویکی اهل البیت] بِئر مَعونه. این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
نام سَریّه ای و محل شهادت جمعی از قاریان قرآن در سال چهارم هجری.
چاه معونه در چند (دو تا سه) منزلی مدینه، از جمله چاههایی بود که در یکی از راههای فرعی مدینه به مکه که از منطقه نَجْد عبور می کرد قرار داشت. عمده گزارش های تاریخی بدون ارائه اطلاعات جغرافیایی به این بسنده می کند که چاه معونه در منطقه ای از نجد واقع بود و قبایلی چون بنی عامر و بنی سُلیم پیرامون آن می زیستند.
حادثه چاه معونه در جریان ارتباط پیامبر با قبایل بیابان نشین منطقه نجد اتفاق افتاد و طی آن جمعی از مسلمانان به شهادت رسیدند. این حادثه دو گونه گزارش شده و نقل مشهور این سریه به ابن اسحاق باز می گردد.
بر اساس این روایت، سیره نویسان در حوادث سال چهارم هجری از شخصی به نام ابوبراء به عنوان رئیس قبیله بنی عامر یاد می کنند که خود یا برادرزاده اش اسد بن معونه یا لَبید بن رَبیعه به نمایندگی از وی نزد پیامبر آمد و چند اسب و شتر به ایشان هدیه کرد. هنگامی که رسول خدا پذیرش هدایا را به اسلام ابوبَراء مشروط کرد وی بدون رد یا قبول اسلام از آن حضرت خواست چند تن از مسلمانان را با هدف ترویج اسلام نزد قبیله بنی عامر در نجد بفرستد و در برابر نگرانی های پیامبر، امنیت مبلغان مسلمان را تضمین کرد. پس از بازگشت ابوبراء، رسول خدا 40 تن از مبلغان را به فرماندهی مُنذر بن عمرو انصاری ساعدی در صفر سال چهارم (4 ماه پس از احد) به منطقه سکونت قبیله بنی عامر اعزام کرد.
یکی از بنی سُلیم به نام مطلب، به عنوان راهنما مبلغان را تا محل چاه همراهی کرد. در آنجا دو تن برای چرانیدن ستوران از همراهان خود جدا شدند و یک تن نیز به نام حَرام بن ملحان نامه رسول خدا را نزد عامر بن طُفیل، یکی از بزرگان بنی عامر برد. بقیه افراد نیز در غاری مشرف بر چاه مستقر شدند. عامر بدون خواندن نامه پیامبر پس از به شهادت رساندن حامل نامه و پس از آن که از کمک افراد قبیله اش به سبب تضمین امنیت مبلغان توسط ابوبراء مأیوس شد، با یاری خواستن از تیره هایی از قبیله بنی سلیم چون رِعْل، عُصَیّه و ذَکْوان اعزامیان مسلمان را به شهادت رسانید.

[ویکی فقه] بِئرمَعُونَه، نام حادثه ای که در سال چهارم هجری در ناحیه و کنار چاهی به همین نام اتفاق افتاد و به شهادت فرستادگان پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم انجامید. از این حادثه برخی با عنوان سرّیه و بعضی با عنوان غزوه یاد کرده اند.
ناحیه بئرمعونه در حد فاصل سکونتگاه دو قبیله بنی عامر و بنی سُلیم قرار داشته و به بنی سلیم نزدیک تر بوده است برخی روایات دیگر درباره موقعیت بئرمعونه بیان کرده اند. قبایل بنی سلیم و بنی عامر از قبایل ساکن نجد بودند .

ماجرای بئرمعونه
در صفر سال چهارم هجری، ۳۶ ماه پس از هجرت و چهارماه پس از اُحد، ابو براء عامربن مالک معروف به «مُلاعبُ الاَسِنَّة »، بزرگ طایفه بنی عامر بن صعصعة، در مدینه به حضور پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم رسید و هدایایی تقدیم کرد. اما آن حضرت هدایا را به دلیل شرک او نپذیرفت و اسلام را بر وی عرضه داشت. ابو براء به اسلام اظهار تمایل کرد و به منظور پذیرش اسلام از سوی قبیله اش از پیامبر خواست چند تن از یاران خود را به نجد بفرستد. حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم به مردم نجد بدگمان بود و احتمال قتل فرستادگان خود را می داد لیکن ابو براء قول داد آنان را در پناه گیرد .

← فرستادن هفتاد قاری قرآن به نجد
از مسلمانانی که در این واقعه شرکت داشتند نام شماری اندک ضبط شده است و تعداد دقیق آنها مشخص نیست. روایات مختلف سبب شد که حادثه بئرمعونه با برخی مطالب غریب آمیخته شود به طوری که از عامر بن طفیل، مسبّب اصلی این کشتار نقل شده است که عامربن فُهَیره، از شهدای این واقعه، در مقابل قاتل خود به آسمان رفت .

نفرین پیامبرصلی الله علیه وآله
...