اییژ

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

چنین خوراکی در جایی آماده می شود که به آن آییـژ پـز خـانه می گوییم.
آئـیـش هم نوشته شده، به معنی سالم و صحیح و بهداشتی.
به مرور زمان تبدیل شده به " آش " و امروزه به اشتباه به هر قلیه و خوراکی که آبکی باشد می گویند آش، حتی اگر بیات و سرد هم باشد، باز هم عامّه آنرا آش می گویند که نادرست است.
آییـژ مأخوذ است از کلمهء فرانسوی Hygiene که" ایــژن" تلفظ می شود. بمعنی بهداشتی و پاکیزه و مرغوب.
توضیح بیشتر: Hygiene مأخوذ از اسم یکی از خدایان یونان باستان به اسم Hygiea ( با تلفـظ حـاجـیـه ) است که به عنوان دختر آکلپیوس شناخته می شود. همچنین اسم یکی از سیارک های کوتولهء منظومهء شمسی است که بخاطر مواد تشکیل دهندهء کربن دار، سیاه و سوخته است و با تلسکوپ های اپتیکال قابل رصد نیست. مدار حاجیه بین مریخ و مشتری است.
تلفظ انگلیسی این کلمه "حـاجـیـن" است که آنرا به حـج کردن ( زیارت کعبه ) مرتبـط می کند. لوازم بهداشتی مثل قیچی و خودتراش و لیف و صابون و حوله و لنگ و دمپائی که جزو لوازم حاجیان مکه است، در انگلیسی به عنوان personal hygiene یعنی لوازم بهداشت شخصی شناخته می شوند. که قصه اش سر دراز دارد، و حکایتش خارج از ابعاد این کامنت است.
و اللّهُ أعلمُ بالصواب.