( آیینه پیل ) آیینه پیل. [ ن َ / ن ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آینه پیل : ز آیینه پیل و هندی درای خروش و نوا رفته تا دور جای.شمسی ( یوسف و زلیخا ).ز آیینه پیل و زنگ شترصدف را شبه رست بر جای دُر.نظامی.شغبهای آیینه پیل مست همه شانه بر پشت پیلان گسست.نظامی.و رجوع به آینه پیل شود.
( آیینة پیل ) ( ~ء ) (اِمر. ) ۱ - طبل یا دُهُل بزرگ که آن را بر پیل می نواختند. ۲ - جرس و زنگی که بر پیل می آویختند.