ایگور میخایلوویچ دیاکونوف ( روسی: И́горь Миха́йлович Дья́конов؛ ۳۰ دسامبر ۱۹۱۴ در پتروگراد – ۲ مه ۱۹۹۹ در سنت پترزبورگ ) خاورشناس بین المللی اهل روسیه و یکی از بهترین پژوهشگران در زمینهٔ مطالعات شرق نزدیک باستان بود. او عضو آکادمی بریتانیا، عضو افتخاری انجمن سلطنتی آسیایی بریتانیای کبیر و ایرلند و انجمن شرق شناسی آمریکا و فرهنگستان هنر و علوم آمریکا و عضو کمیتهٔ مشورتی دانشنامهٔ ایرانیکا و عضو مجموعهٔ کتیبه های ایرانی بود. او همچنین مدرک دکترای افتخاری از دانشگاه شیکاگو را داشت.
... [مشاهده متن کامل]
در طول دههٔ ۱۹۲۰ میلادی، دیاکونوف دو بار در شهر اُسلو زندگی کرد، جایی که پدرش میخائیل الکسویچ دیاکونوف برای مأموریت های تجاری شوروی در آن جا کار می کرد. مادرش پزشکی خوانده بود اما عمدتاً همهٔ عمرش را در خانه گذراند. برادر بزرگ ترش، میخائیل میخائیلویچ دیاکونوف ( ۱۹۰۷–۱۹۵۴ ) پژوهشگر برجسته ای در رشتهٔ تاریخ و باستان شناسی ایران بود.
در سال ۱۹۳۸ میلادی، دیاکونوف از دانشگاه لنین گراد فارغ التحصیل شد. در آن جا همراه با آشورشناس برجسته، الکساندر پاولویچ ریفتین ( ۱۹۰۰–۱۹۴۵ ) تحصیل می کرد. پس از فراغت از تحصیل، در گروه شرق نزدیک باستان در موزهٔ دولتی ارمیتاژ در لنین گراد استخدام شد و تا سال ۱۹۴۱ میلادی، در طول جنگ جهانی دوم و هنگامی که آلمان به شوروی حمله کرد، در آن جا مشغول به کار بود. در سال ۱۹۴۴ میلادی دیاکونوف دوباره به نروژ رفت، این بار برای آزادسازی این کشور از اشغال آلمان در جنگ جهانی دوم به عنوان سروان ارتش اتحاد جماهیر شوروی جنگید. از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۰ میلادی، زبان های اکدی و سومری و تاریخ میان رودان باستان را در دانشگاه لنین گراد آموخت و سپس تا سال ۱۹۵۹ میلادی، در گروه شرق نزدیک باستان در موزهٔ ارمیتاژ به عنوان موزه دار مجموعهٔ الواح میخی کار کرد. از سال ۱۹۵۳ میلادی تا زمان مرگ وی در سال ۱۹۹۹ میلادی، او پژوهشگر ارشد شعبهٔ لنین گراد/سنت پترزبورگ مؤسسهٔ مطالعات شرقی در آکادمی علوم شوروی/روسیه بود.
دیاکونوف تماس های بین المللی و سهیم شدن در سازماندهی پروژه های مهم علمی را بنیان نهاد. به طور خاص، او در برگزاری بیست و پنجمین کنگرهٔ بین المللی خاورشناسان که در سال ۱۹۶۰ در مسکو برگزار شد، نقشی فعال داشت ( دبیر اجرایی کمیتهٔ برگزاری بود ) . آثار منتشرهٔ او موضوعات مختلفی را در بَر می گیرند، از مطالعات زبان شناختی زبان های آفروآسیایی گرفته تا حماسه های اسکاندیناوی و آثار شاعر مشهور روس، الکساندر پوشکین. دیاکونوف مترجم زبردست آثار ادبی از جمله حماسهٔ گیل گمش و چندین کتاب از کتاب مقدس بود. او همچنین اشعار و ترجمه های خود را منتشر می کرد. دیاکونوف در زندگی شخصی و حرفه ای خویش نمونه ای از چشم انداز انسان دوستی بود و عقیده داشت که پژوهشگران در همهٔ جهان، خانواده ای متحد و برادرند. وی همچنین معتقد بود که پژوهشگر نباید به شرایط سیاسی وابسته باشد و خود را در مرزهای ملی محدود کند.
... [مشاهده متن کامل]
در طول دههٔ ۱۹۲۰ میلادی، دیاکونوف دو بار در شهر اُسلو زندگی کرد، جایی که پدرش میخائیل الکسویچ دیاکونوف برای مأموریت های تجاری شوروی در آن جا کار می کرد. مادرش پزشکی خوانده بود اما عمدتاً همهٔ عمرش را در خانه گذراند. برادر بزرگ ترش، میخائیل میخائیلویچ دیاکونوف ( ۱۹۰۷–۱۹۵۴ ) پژوهشگر برجسته ای در رشتهٔ تاریخ و باستان شناسی ایران بود.
در سال ۱۹۳۸ میلادی، دیاکونوف از دانشگاه لنین گراد فارغ التحصیل شد. در آن جا همراه با آشورشناس برجسته، الکساندر پاولویچ ریفتین ( ۱۹۰۰–۱۹۴۵ ) تحصیل می کرد. پس از فراغت از تحصیل، در گروه شرق نزدیک باستان در موزهٔ دولتی ارمیتاژ در لنین گراد استخدام شد و تا سال ۱۹۴۱ میلادی، در طول جنگ جهانی دوم و هنگامی که آلمان به شوروی حمله کرد، در آن جا مشغول به کار بود. در سال ۱۹۴۴ میلادی دیاکونوف دوباره به نروژ رفت، این بار برای آزادسازی این کشور از اشغال آلمان در جنگ جهانی دوم به عنوان سروان ارتش اتحاد جماهیر شوروی جنگید. از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۰ میلادی، زبان های اکدی و سومری و تاریخ میان رودان باستان را در دانشگاه لنین گراد آموخت و سپس تا سال ۱۹۵۹ میلادی، در گروه شرق نزدیک باستان در موزهٔ ارمیتاژ به عنوان موزه دار مجموعهٔ الواح میخی کار کرد. از سال ۱۹۵۳ میلادی تا زمان مرگ وی در سال ۱۹۹۹ میلادی، او پژوهشگر ارشد شعبهٔ لنین گراد/سنت پترزبورگ مؤسسهٔ مطالعات شرقی در آکادمی علوم شوروی/روسیه بود.
دیاکونوف تماس های بین المللی و سهیم شدن در سازماندهی پروژه های مهم علمی را بنیان نهاد. به طور خاص، او در برگزاری بیست و پنجمین کنگرهٔ بین المللی خاورشناسان که در سال ۱۹۶۰ در مسکو برگزار شد، نقشی فعال داشت ( دبیر اجرایی کمیتهٔ برگزاری بود ) . آثار منتشرهٔ او موضوعات مختلفی را در بَر می گیرند، از مطالعات زبان شناختی زبان های آفروآسیایی گرفته تا حماسه های اسکاندیناوی و آثار شاعر مشهور روس، الکساندر پوشکین. دیاکونوف مترجم زبردست آثار ادبی از جمله حماسهٔ گیل گمش و چندین کتاب از کتاب مقدس بود. او همچنین اشعار و ترجمه های خود را منتشر می کرد. دیاکونوف در زندگی شخصی و حرفه ای خویش نمونه ای از چشم انداز انسان دوستی بود و عقیده داشت که پژوهشگران در همهٔ جهان، خانواده ای متحد و برادرند. وی همچنین معتقد بود که پژوهشگر نباید به شرایط سیاسی وابسته باشد و خود را در مرزهای ملی محدود کند.
