ایگوانودون

ایگوآنودون. ایگوآنودون یا ایگوانادندان ( به انگلیسی: Iguanodon ) به معنای دندان ایگوانا، دایناسوری پرنده پا[ ۷] و گیاه خوار از دورهٔ کرتاسه[ ۸] می باشد. این جانور ۱۳۰ تا ۱۲۰ میلیون سال پیش می زیسته است.
ایگوانودون دایناسوری گیاهخوار، یک دسته از دایناسورهای پرنده پا هستند که به طور تقریبی بین هیپسیلوپودونتیس[ ۹] سریع دوپای و دایناسورهای منقار اردکی زندگی می کردند. شناسهٔ بارز آن ها شست دست بزرگشان بوده که برای مقابله با دشمنانشان از آن استفاده می کردند و روی هر انگشت شصتش یک عضو میخی استوانه ای داشت.
ایگوانودون در سال ۱۸۲۲ ( میلادی ) کشف شد و به وسیلهٔ زمین شناس انگلیسی گیدئون مانتل[ ۱۰] در سال ۱۸۲۵ ( میلادی ) نامگذاری شد. ایگوانودون دومین دایناسوری است که بعد از مگالوسور[ ۱۱] نامگذاری شده است. انواع زیادی از ایگوانادون های نام گذاری شده از دوره کیمریجین[ ۱۲] تا دوره سنومانین[ ۱۳] ، از آسیا، اروپا و آمریکای شمالی سن یابی شده اند.
ایگواندون یک گیاهخوار عظیم هیکل بوده که با دوپا یا چهار پا می توانسته حرکت کند مشهورترین گونه برنیسارتنیس[ ۱۴] بوده که برآورد شده حدود ۵٬۵ تن وزن ۱۰ متر طول ( بزرگ سالان ۱۳ متر طول ) داشتند، البته گونه های دیگر خیلی بزرگ نبودند.