ایگو

بهر حال آیا نفس مجرد یا منِ هر فرد انسانی در لحظه بسته شدن نطفه در رحم مادر از ترکیب نیمی از من های والدین تولید می شود یا نه ؟ ارائه یک پاسخ حقیقی طوریکه منطبق بر واقعیت باشد، کار ساده ای نیست و چنین جوابی تاکنون توسط خود شناسان و خدا شناسان ارائه نگردیده است. در این زمینه از دیدگاه فردی من، عبارت معروف حکیمان و عارفان دینی به شکل : من عرفه نفسه فقد عرف ربه، ناقص و ناکامل می باشد. فرم یا صورت یا شکل و یا فرمولبندی کلمه ای درست و حقیقی این عبارت به شکل زیر می باشد: انسان تا زمانیکه نتواند ظاهر و باطن این طبیعت یا بطور کلی محتوا و محیط این کیهان یا جهان را بطور کامل شناسائی کند، هرگز نمی تواند به معرفت یقینی یا شناخت حقیقی خود و خدا نائل گردد. واقعیت عینی به انسان آموخته و می آموزد که جمعیت انسان در زمان گذشته کمتر از امروز بوده و در این زمینه داستان دینی ادیان ابراهیمی نه تنها به پیروان بلکه به همه انسان ها آموخته و می آموزد که سلسله انسان در آفرینش مبدئی به دو انسان ختم میگردد تحت عنوان های بابا آدم و ننه حوا ( ببخشید: حضرات ابو و اُم البشر ) . اما سه نوع نگرش و روش دیگر هم وجود دارند که نتیجه آنها متناقض یا معکوس دو روش اشاره شده ( یکی واقعی طبیعی و دیگری داستانی ) می باشند. این سه روش بطور فشرده و کوتاه بصورت های زیر اند:
الف - روش کلمه ای : من ، پدر و مادر ، پدر بزرگان و مادر بزرگان ، . . . . . . . . . . . . تا حالت آفرینش اولیه ملکوتی.
ب - روش عددی : ۱ ، ۲ ، ۴ ، ۸ ، ۱۶ ، . . . . . . . . m .
پ - روش تصاعدی یا توانی بر پایه عدد ۲ : ۲ بتوان ۰ ، ۲ بتوان ۱ ، ۲ بتوان ۲ ، ۲ بتوان ۳ ، . . . . . . . ۲ بتوان n. در این روش گرچه اعداد توان هم مفرد و هم زوج می باشند، اما نتیجه ۲ بتوان هر کدام از آنها زوج می باشد، غیر از عضو اول یعنی من یا ۲ بتوان ۰.
علم و آگاهی به حجم جمعیت یا تعداد همه افراد انسانی در حالت آفرینش اولیه یا m و یا ۲ بتوان n خارج از توان قوای فهمانی و عقلانی انسان در کلیه میدان های معرفتی می باشد و فقط خدا به آن علم و آگاهی کامل و مطلق دارد.
نتیجه کلی اینکه قبل از آشنائی والدین من ( منجمله والدین شریف هر فرد انسانی دیگر ) با هم و پشت سر گذاشتن یا سپری نمودن مراسم سنتی خواستگاری و نامزدی و عروسی و ازدواج و آمیزش جنسی آنان با هم ( در آن شب تاریک یا مهتابی و یا در صلات ظهر بهنگام شنیدن صدای موئذن و احیانا بی توجهی به آن ) که منجر به تولید کالبد تثلیثی مادی - روحی - روانی به عنوان سرای من گردیده، خود من در حالت برزخ در نفس مجرد یا من واحد و بیکران خدا در خواب ژرف و شیرین بسر میبرده و به کمک حواس، فهم و عقل بیکران وی از مشاهده و تجربه عشق و زندگی روئیایی با کمیت و کیفیت بهشت برین برخوردار بوده ام و حتا شاید شاهد آن ماجرا ها هم بوده ام. 😎. نتیجه کلی تر اینکه نفوس مجرد یا من های خود من و والدینم در ازل بطور مطلق همزمان و همسن و در یک سن معتدل ملکوتی و هرکدام بصورت زوجی ( همسر خودی ) در نهایت کمال خوبی و زیبایی، توانایی و دانائی و هنرمندی آفریده شده و از عشق و زندگی جاودانه برخوردار گردیده ایم. لذا نفس مجرد یا خود من حاصل یا نتیجه ترکیب نیمی از من های پدر و مادرم نیست.