خوان ایگناسیو پائولینو رامیرز کالزادا ( به انگلیسی: Juan Ignacio Paulino Ramírez Calzada ) ، معروف به ایگناسیو رامیرز، ( ۲۲ ژوئن ۱۸۱۸–۱۵ ژوئن ۱۸۷۹ ) نویسنده، شاعر، ژورنالیست، وکیل، آتئیست و آزادیخواه سیاسی مکزیکی، اهل سان میگل د آلنده بود که در آن زمان «سن میگوئل ال گرانده» نامیده می شد. پدرش یک سیاستمدار برجسته فدرالیست بود. رامیرز در نوشته های خود از نام مستعار ال نیگرومانته ( نکرومانسر ) استفاده می کرد. او از حقوق هندی ها دفاع می کرد. رامیرز با گویلرمو پریتو همکاری کرد تا مجله فکاهی دون سیمپلیسیو را راه اندازی کند. رامیرز یکی از اعضای «نسل رمانتیک لیبرال های مکزیکی» است که پایه گذاری آن مصادف با اصلاحات لیبرال است. سایر اعضا بدین قرار بودند: پونسیانو آریاگا، میگل لردو د تجادا، ملکور اوکامپو و گویلرمو پریتو بودند.
... [مشاهده متن کامل]
رامیرز در ۲۲ ژوئن ۱۸۱۸ میلادی در سان میگل د آلنده به دنیا آمد. او پسر «خوزه لینو رامیرز» و «آنا ماریا گوادالوپ سینفوروسا کالزادا رامیرز» است. وی تحصیلات خود را کرتارو سیتی، زادگاه پدرش آغاز کرد و در سال ۱۸۳۵ میلادی به کالج «دو سن گرگوریو» در مکسیکو سیتی منتقل شد، جایی که در آنجا هنر خواند. در سال ۱۸۴۱ میلادی تحصیلات خود را آغاز کرد و در سال ۱۸۴۵ میلادی نیز مدرک حقوق را از «دانشگاه پونتیفیکال مکزیک» دریافت کرد. او در سن نوزده سالگی در آکادمی ادبی سن خوان دو لتران، متشکل از روشنفکرترین مردان آن زمان پذیرفته شد.
به نوشته وب سایت دولتی مکزیک، «او به دلیل عقایدش تحت تعقیب قرار گرفت و در زندان افتاد، اما توانست تغییرات مختلفی را در قانون ایجاد کند، مانند قانون که استقلال شهرداری را تضمین می کند. او با ایجاد اصلاحات مهم آموزشی و اقتصادی به عنوان وزیر آموزش و ترویج منصوب شد. در زمان امپراتور ماکسیمیلیان، او به کالیفرنیا تبعید شد. اما در بازگشت از سانفرانسیسکو به جمهوری و به دنبال اخراج فرانسوی ها، وی به عنوان قاضی دیوان عالی دادگستری منصوب شد.
رامیرز از انتخاب مجدد بنیتو خوارس و بعداً پیشنهاد انتخاب مجدد جانشین او، سباستین لردو د تجادا، که به خاطر او زندانی شد، انتقاد کرد. در آغاز سال ۱۸۷۶، زمانی که پورفیریو دیاز به قدرت رسید، از سوی دولت مأموریت یافت تا سیاست هایی را برای گسترش آموزش عمومی، که جزء اصلی برنامه لیبرال است، اجرا کند. در زمان رامیرز، آموزش ابتدایی، شامل آموزش زنان و بومیان، گسترش یافت و آموزش متوسطه عمومی تأسیس شد.
... [مشاهده متن کامل]
رامیرز در ۲۲ ژوئن ۱۸۱۸ میلادی در سان میگل د آلنده به دنیا آمد. او پسر «خوزه لینو رامیرز» و «آنا ماریا گوادالوپ سینفوروسا کالزادا رامیرز» است. وی تحصیلات خود را کرتارو سیتی، زادگاه پدرش آغاز کرد و در سال ۱۸۳۵ میلادی به کالج «دو سن گرگوریو» در مکسیکو سیتی منتقل شد، جایی که در آنجا هنر خواند. در سال ۱۸۴۱ میلادی تحصیلات خود را آغاز کرد و در سال ۱۸۴۵ میلادی نیز مدرک حقوق را از «دانشگاه پونتیفیکال مکزیک» دریافت کرد. او در سن نوزده سالگی در آکادمی ادبی سن خوان دو لتران، متشکل از روشنفکرترین مردان آن زمان پذیرفته شد.
به نوشته وب سایت دولتی مکزیک، «او به دلیل عقایدش تحت تعقیب قرار گرفت و در زندان افتاد، اما توانست تغییرات مختلفی را در قانون ایجاد کند، مانند قانون که استقلال شهرداری را تضمین می کند. او با ایجاد اصلاحات مهم آموزشی و اقتصادی به عنوان وزیر آموزش و ترویج منصوب شد. در زمان امپراتور ماکسیمیلیان، او به کالیفرنیا تبعید شد. اما در بازگشت از سانفرانسیسکو به جمهوری و به دنبال اخراج فرانسوی ها، وی به عنوان قاضی دیوان عالی دادگستری منصوب شد.
رامیرز از انتخاب مجدد بنیتو خوارس و بعداً پیشنهاد انتخاب مجدد جانشین او، سباستین لردو د تجادا، که به خاطر او زندانی شد، انتقاد کرد. در آغاز سال ۱۸۷۶، زمانی که پورفیریو دیاز به قدرت رسید، از سوی دولت مأموریت یافت تا سیاست هایی را برای گسترش آموزش عمومی، که جزء اصلی برنامه لیبرال است، اجرا کند. در زمان رامیرز، آموزش ابتدایی، شامل آموزش زنان و بومیان، گسترش یافت و آموزش متوسطه عمومی تأسیس شد.
