ایگلا

ایگلا ( به روسی: Игла́ ) یک سامانه موشکی زمین به هوای دوش پرتاب و کوتاه برد ساخت شوروی ( سپس روسیه ) است که از سامانه هدایت گرمایاب بهره می برد. نام آمریکایی این موشک سام - ۱۸ ( سا - ۱۸ ) و نام آن در گزارش های ناتو Grouse ( به معنی باقرقره ) است و مدل ابتدایی ساده تر آن با نام ۹کا۳۱۰ - ایگلا - ۱ و نام ناتو سام - ۱۶ گیملت ( مته ) ( SA - 16 Gimlet ) شناخته می شود.
ایگلا با کد اختصاری ۹k38 وزارت دفاع شوروی هم شناخته می شود. این موشک از پرفروش ترین سلاح ها و از نسل دوم موشک های ضدهوایی دوش پرتاب است و بیشتر معیارهای مورد نیاز برای غلبه بر ترفندهای دفاعی هواپیماهای دشمن را دارد. در سال ۲۰۰۴ نسل جدیدی از این موشک که با نام ایگلا - اس و نام ناتو سام - ۲۴ گرینچ ( SA - 24 Grinch ) شناخته می شود و به سوپر ایگلا هم معروف شده وارد ارتش روسیه شد که بسیار پیشرفته تر و مؤثرتر از ایگلا برای رویارویی با تهدیدات هوایی است. [ ۱]
ایگلا مدل ارتقایافته خانواده موشک های دفاع هوایی دوش پرتاب روسی سام - ۷ و سام - ۱۴ است. ایگلا از همان کلاهک انفجاری دو کیلوگرمی با فیوز مجاورتی و تماسی سام - ۱۴ استفاده می کند اما طرح کلی موشک کاملاً جدید است و برد و سرعت آن به میزان چشمگیری افزایش یافته است. یک جستجوگر جدید و بهبودهای آئرودینامیکی بر روی آن باعث شده تا محدوده تأثیرگذاری آن را افزایش یافته و سرعت بالای آن باعث می شود تا توانایی اصابت به اهداف سریعتری را داشته باشد. حداکثر برد ایگلا ۵۲۰۰ متر و سقف اوج گیری آن تا ارتفاع ۳۵۰۰ متری است. احتمال اصابت این موشک به یک جنگنده بی دفاع در حدود ۳۰ تا ۴۸ درصد برآورده شده و استفاده از تدابیر اخلال در جستجوی گرما ( مانند شلیک اجسام داغ ) این احتمال را به ۲۴ تا ۳۰ درصد کاهش می دهد. [ ۲]
جستجوگر امواج فروسرخ این موشک به طور خاص برای تشخیص هواپیمای واقعی از شراره های فریب دهنده و پادکارهای دیگر طراحی شده است. ایگلا از نظر توانایی ها شبیه به همتای آمریکایی خود اف آی ام - ۹۲ استینگر است. حداکثر برد مفید ایگلا کمی بهتر از برد ۴۸۰۰ متری استینگر است اما حداقل مسافت مورد نیاز برای ایگلا به منظور درگیری با دشمن ۸۰۰ متر است که به طرز قابل توجهی ضعیف تر از حداقل برد ۲۰۰ متری استینگر است. [ ۳]