سرلشکر ایگال آلون ( عبری: יִגְאָל אַלּוֹן؛ ۱۰ اکتبر ۱۹۱۸ – ۲۹ فوریهٔ ۱۹۸۰ ) یک سیاست مدار، نظامی، و دیپلمات اهل اسرائیل بود.
اسرائیلی متولد ۱۹۱۸ در کفر تابور ( مهاجرنشینی در الجلیل پایین ) در خانواده ای کشاورز متولد شد. وی در مدرسه کشاورزی «کادوری» تحصیل کرد و از مؤسسان شهرک یهودی نشین کیبوتص «گینوسار» در ساحل دریاچه طبریه می باشد. وی در تأسیس سازمان «پالماخ» در سال ۱۹۴۱ مشارکت داشت و در سال ۱۹۴۵ رهبر این سازمان شد.
... [مشاهده متن کامل]
آلون از شاخص ترین رهبران نظامی اسرائیل در جنگ ۱۹۴۸ به عنوان فرمانده «تیپ یفتاح» به شمار می رود. وی در سن سی سالگی فرمانده جبهه جنوبی شد ولی در پایان سال ۱۹۴۹ از ارتش کناره گیری کرد. این، به دلیل تصمیمی بود که دیوید بن گوریون نخست وزیر اسرائیل نسبت به کنار گذاشتن رهبران حزب «ماپام» از مناصب عالی ارتش اتخاذ کرد.
سپس در دانشگاه کمبریج ادامه تحصیل داد و فعالیت های سیاسی خود را در حزب «احدوت هاعفوداه» آغاز کرد. در سال ۱۹۵۵ به عنوان نماینده کنست انتخاب گردید و در سال ۱۹۶۰ در دولت «بن گوریون» وزیر کار شد. پس از ادغام حزب ماپای ( کارگر ) با حزب «اَحدوت ـ هاعفوداه» در سال ۱۹۶۵، وی مشاور ارشد نظامی «لوی اشکول» نخست وزیر اسرائیل شد؛ ولی در سال ۱۹۶۷ در اعتراض به انتصاب «موشه دایان» به وزارت دفاع از مسئولیت خود استعفاء داد. موشه دایان سال ها از بارزترین رقیبان آلون به شمار می رفت، و این دو دارای روابط خوبی به یکدیگر نبودند.
آلون در سال ۱۹۶۸ معاون نخست وزیر و وزیر مهاجرت و جذب نیرو شد، و در سال ۱۹۶۹ به وزارت فرهنگ و آموزش منصوب گردید. پس از جنگ اکتبر ۱۹۷۳ ـ که اسرائیلی ها به آن جنگ یوم کیپور ( روز آمُرزش ) می گویند ـ در دولت "اسحاق رابین وزیر امور خارجه شد. وی در سال ۱۹۸۰ زمانی که در اوج رقابت با شیمون پرز برای به دست گیری رهبری حزب کارگر بود، درگذشت.
آلون از جمله یهودیان متولد فلسطین به شمار می رود که معتقدند یهودیانی که از خارج به فلسطین آمده اند فرصت های سیاسی را از آنها گرفته اند. شاید شاخص ترین اثر سیاسی به جا مانده وی «طرح آلون» است که در سال ۱۹۶۷ مطرح شد. طرح یاد شده چگونگی مسئله برخورد با مسئله اراضی اشغالی در جنگ ۱۹۶۷ را که خط مشی اصلی و دیدگاه حزب کارگر را در حل مسئله اعراب و اسرائیل تشکیل داده و به عنوان «تورات حزب» در این امر محسوب می شود، مورد بررسی قرار می دهد.
اسرائیلی متولد ۱۹۱۸ در کفر تابور ( مهاجرنشینی در الجلیل پایین ) در خانواده ای کشاورز متولد شد. وی در مدرسه کشاورزی «کادوری» تحصیل کرد و از مؤسسان شهرک یهودی نشین کیبوتص «گینوسار» در ساحل دریاچه طبریه می باشد. وی در تأسیس سازمان «پالماخ» در سال ۱۹۴۱ مشارکت داشت و در سال ۱۹۴۵ رهبر این سازمان شد.
... [مشاهده متن کامل]
آلون از شاخص ترین رهبران نظامی اسرائیل در جنگ ۱۹۴۸ به عنوان فرمانده «تیپ یفتاح» به شمار می رود. وی در سن سی سالگی فرمانده جبهه جنوبی شد ولی در پایان سال ۱۹۴۹ از ارتش کناره گیری کرد. این، به دلیل تصمیمی بود که دیوید بن گوریون نخست وزیر اسرائیل نسبت به کنار گذاشتن رهبران حزب «ماپام» از مناصب عالی ارتش اتخاذ کرد.
سپس در دانشگاه کمبریج ادامه تحصیل داد و فعالیت های سیاسی خود را در حزب «احدوت هاعفوداه» آغاز کرد. در سال ۱۹۵۵ به عنوان نماینده کنست انتخاب گردید و در سال ۱۹۶۰ در دولت «بن گوریون» وزیر کار شد. پس از ادغام حزب ماپای ( کارگر ) با حزب «اَحدوت ـ هاعفوداه» در سال ۱۹۶۵، وی مشاور ارشد نظامی «لوی اشکول» نخست وزیر اسرائیل شد؛ ولی در سال ۱۹۶۷ در اعتراض به انتصاب «موشه دایان» به وزارت دفاع از مسئولیت خود استعفاء داد. موشه دایان سال ها از بارزترین رقیبان آلون به شمار می رفت، و این دو دارای روابط خوبی به یکدیگر نبودند.
آلون در سال ۱۹۶۸ معاون نخست وزیر و وزیر مهاجرت و جذب نیرو شد، و در سال ۱۹۶۹ به وزارت فرهنگ و آموزش منصوب گردید. پس از جنگ اکتبر ۱۹۷۳ ـ که اسرائیلی ها به آن جنگ یوم کیپور ( روز آمُرزش ) می گویند ـ در دولت "اسحاق رابین وزیر امور خارجه شد. وی در سال ۱۹۸۰ زمانی که در اوج رقابت با شیمون پرز برای به دست گیری رهبری حزب کارگر بود، درگذشت.
آلون از جمله یهودیان متولد فلسطین به شمار می رود که معتقدند یهودیانی که از خارج به فلسطین آمده اند فرصت های سیاسی را از آنها گرفته اند. شاید شاخص ترین اثر سیاسی به جا مانده وی «طرح آلون» است که در سال ۱۹۶۷ مطرح شد. طرح یاد شده چگونگی مسئله برخورد با مسئله اراضی اشغالی در جنگ ۱۹۶۷ را که خط مشی اصلی و دیدگاه حزب کارگر را در حل مسئله اعراب و اسرائیل تشکیل داده و به عنوان «تورات حزب» در این امر محسوب می شود، مورد بررسی قرار می دهد.
