شورای بین المللی ابنیه و محوطه ها ( ICOMOS ) ( به انگلیسی: International Council on Monuments and Sites ) سازمانی برای نگهداری و پاسداری از اماکن میراث فرهنگی در سراسر جهان است. در پی آمد منشور ونیز در سال ۱۹۶۴، ایکوموس در سال ۱۹۶۵ در ورشو پایه گذاری شد تا مشاوری جهت یونسکو در رابطه با میراث های جهانی باشد.
ایدهٔ تشکیل ایکوموس به کنفرانس آتن در رابطه با مرمت بناهای تاریخی در سال ۱۹۳۱ که از سوی دفتر بین المللی موزه ها تشکیل شده بود، بازمی گردد. منشور آتن سال ۱۹۳۱ خط مشی میراث بین المللی را عرضه نمود. در سال ۱۹۶۴، در دومین همایش معماران و متخصصین بناهای تاریخی، در شهر ونیز ۱۳ قطعنامه به تصویب رسید. اولین قطعنامه، تکوین کنندهٔ منشور بین المللی حفاظت و مرمت بناها و محوطه های تاریخی که با عنوان منشور ونیز بهتر شناخته شده است شد. قطعنامهٔ دومی که ازسوی یونسکو پیش کشیده شد، ایکوموس را برای اجرای این منشور بنا نهاد.
ایکوموس در حال حاضر دارای بیش از ۷۵۰۰ عضو است. جز موارد اندک، هر عضو آن باید در زمینهٔ نگهداری کارشناس در یکی از رشته های معماری مناظر طبیعی، معماری، باستان شناسی، برنامه ریزی شهری، مهندسی، متولی میراث فرهنگی، مورخ هنر یا بایگان باشد. مقر بین المللی آن در پاریس است.
در سال ۱۹۷۲، ایکوموس ازسوی کنوانسیون میراث جهانی یونسکو به عنوان یکی از سه بازوی مشاوره به کمیتهٔ میراث جهانی در کنار اتحادیهٔ جهانی حفاظت ( IUCN ) و مرکز بین المللی مطالعه، حفظ و مرمت آثار فرهنگی ( ایکروم ) نامگذاری شد.
کمیته های ملی ارگان های تابعه ای هستند که در کشورهایی که از اعضاء یونسکو می باشند دائر گردیده اند. آن ها اعضاء کانون و اشخاص عضو را گردهم آورده و چارچوبی برای مباحثات و تبادل نظرات فرارویشان می گذارند. ایکوموس هم اکنون بیش از ۱۱۰ کمیتهٔ ملی دارد. هر یک از این کمیته ها بر اساس اهداف ایکوموس، قوانین و دستورالعمل های خاص خود را تدوین می نمایند.
کمیته های ملی ایکوموس در کشورهای زیر تشکیل یافته اند:
کمیته ملی ایکوموس ایران موسسه ای فرهنگی، علمی، تخصصی است. این مجموعه در تاریخ ۲۹ فروردین سال ۱۳۸۱ همزمان با روز جهانی ایکوموس به طور رسمی کار خود را آغاز کرد. کارشناسانی از سازمان میراث فرهنگی با این مؤسسه همکاری می نمایند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایدهٔ تشکیل ایکوموس به کنفرانس آتن در رابطه با مرمت بناهای تاریخی در سال ۱۹۳۱ که از سوی دفتر بین المللی موزه ها تشکیل شده بود، بازمی گردد. منشور آتن سال ۱۹۳۱ خط مشی میراث بین المللی را عرضه نمود. در سال ۱۹۶۴، در دومین همایش معماران و متخصصین بناهای تاریخی، در شهر ونیز ۱۳ قطعنامه به تصویب رسید. اولین قطعنامه، تکوین کنندهٔ منشور بین المللی حفاظت و مرمت بناها و محوطه های تاریخی که با عنوان منشور ونیز بهتر شناخته شده است شد. قطعنامهٔ دومی که ازسوی یونسکو پیش کشیده شد، ایکوموس را برای اجرای این منشور بنا نهاد.
ایکوموس در حال حاضر دارای بیش از ۷۵۰۰ عضو است. جز موارد اندک، هر عضو آن باید در زمینهٔ نگهداری کارشناس در یکی از رشته های معماری مناظر طبیعی، معماری، باستان شناسی، برنامه ریزی شهری، مهندسی، متولی میراث فرهنگی، مورخ هنر یا بایگان باشد. مقر بین المللی آن در پاریس است.
در سال ۱۹۷۲، ایکوموس ازسوی کنوانسیون میراث جهانی یونسکو به عنوان یکی از سه بازوی مشاوره به کمیتهٔ میراث جهانی در کنار اتحادیهٔ جهانی حفاظت ( IUCN ) و مرکز بین المللی مطالعه، حفظ و مرمت آثار فرهنگی ( ایکروم ) نامگذاری شد.
کمیته های ملی ارگان های تابعه ای هستند که در کشورهایی که از اعضاء یونسکو می باشند دائر گردیده اند. آن ها اعضاء کانون و اشخاص عضو را گردهم آورده و چارچوبی برای مباحثات و تبادل نظرات فرارویشان می گذارند. ایکوموس هم اکنون بیش از ۱۱۰ کمیتهٔ ملی دارد. هر یک از این کمیته ها بر اساس اهداف ایکوموس، قوانین و دستورالعمل های خاص خود را تدوین می نمایند.
کمیته های ملی ایکوموس در کشورهای زیر تشکیل یافته اند:
کمیته ملی ایکوموس ایران موسسه ای فرهنگی، علمی، تخصصی است. این مجموعه در تاریخ ۲۹ فروردین سال ۱۳۸۱ همزمان با روز جهانی ایکوموس به طور رسمی کار خود را آغاز کرد. کارشناسانی از سازمان میراث فرهنگی با این مؤسسه همکاری می نمایند. [ ۱]
wiki: ایکوموس