ایپریل گلاسپی

در سال ۱۹۶۶ گلاسپی وارد سرویس خارجی ایالات متحده شد. جایی که او به یک متخصص و ویژه گر خاورمیانه تبدیل شد. پس از کارمندی در کویت، سوریه و مصر، گلاسپی در سال ۱۹۸۹ به سفیری در عراق گماشته شد.
او نخستین زنی بود که به سفیری آمریکا در یک کشور عربی رسید. او به عنوان یک عرب شناس دارای شهرت بود و بر پایهٔ گسترش روابط فرهنگی و بازرگانی با رژیم عراق بود.
سپس او به عنوان نمایندهٔ آمریکا در سازمان ملل در نیویورک به خدمت پرداخت. او پس تر به عنوان سرکنسول در شهر کیپ تاون آفریقایی جنوبی، گماشته شد که نزولی برای یک دیپلمات که به خدمت در خاور میانه پرداخته به شمار می رفت. او تا بازنشستگی در سال ۲۰۰۲ در این جایگاه باقی ماند.
انتصاب گلاسپی به عنوان سفیر آمریکا در عراق پس از سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ بود که ایالات متحده به پشتیبانی پنهانی از عراق در طول جنگ عراق با ایران می پرداخت. اگرچه اندازهٔ کامل مساعدت های آمریکا به عراق در طول این زمان نامشخص است، ولی به نظر می رسد که قابل توجه بوده است. همچنین اتحاد جماهیر شوروی و فرانسه نیز کمک هایی به عراق عرضه کردند.
در این شرایط بود که گلاسپی نخستین دیدارش را در ۲۵ ژوئیه ۱۹۹۰ با رئیس جمهور عراق، صدام حسین و وزیر خارجه او طارق عزیز داشت. حداقل ۲ رونوشت از دیدارها منتشر شد. وزارت امور خارجهٔ آمریکا درستی این رونوشت ها را تایید نکرده است ولی گلاسپی در کتابخانهٔ بوش آن را منتشر کرد و از طریق نهاد مارگارت تاچر به صورت برخط گذاشته شد.
یکی از نسخه های رونوشت گلاسپی می گوید:
ما می توانیم ببینیم که شما سربازان بسیاری را در جنوب مستقر کرده اید. به طور معمول این به ما ربطی ندارد، ولی وقتی این در زمینهٔ تهدیدات شما بر ضد کویت روی دهد، برای ما معقول است که دخالت کنیم. به این دلیل، من دستوری دریافت کرده ام تا از شما پیرامون منظور شما، در روح دوستی - نه مقابله - بپرسم: چرا سربازانتان بسیار نزدیک به کویت گردآوری شده اند؟