ایوینک

ایوینَگ ( ای/ایو. وین. َ گ )
1 - ای ( ایو ) :
" ای:ē یا ایو:ēw " در زبانِ پارسیِ میانه به چمِ " یک" بوده است و در اینجا همان کارایی را دارد که پیشوندِ " iso" در زبانهای اروپایی دارد.
در اینجا پیشوندِ " ای/ایو" بازنمودِ "یکسانی و همدیسگی ( =هم شکلی ) " است.
ما این پیشوند را در واژگانی همچون " ایواز و. . . " نیز داریم.
2 - وین:
" وین" همان " بین" در پارسیِ کُنونی است که دچار دگرگونیِ آوایی " و/ب" شده است. ( " بین" بُن کُنونیِ کارواژه یِ " دیدن" است. )
3 - َ گ:ag یا َ ک: ak:
" َ گ:ag" پسوندِ زبانِ پارسیِ میانه بوده است که این پسوند در پارسیِ نو ( با زدایِشِ آوایِ " گ:g" ) به ریختِ " - ه : a - " درآمده است؛
( بمانندِ " دیسَگ/دیسه" ) . از همین رو واژه یِ " ایوینَگ " با آوایِ " - ه" در " آینه" پایان می یابد.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پس با نگاه به تکواژها درمی یابیم که واژه یِ " ایوینگ/آینه" به چمِ " چیزی است که یکبینی و نمودِ یکسانی را پدید می آورد".
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
اگر بخواهیم برپایه یِ تکواژهایِ زبانِ پارسیِ کُنونی، واژه یِ " ایوینَگ" را بازآوری کنیم، واژه یِ " ایبینه:ēbēna ( ای. بین. ه ) " را خواهیم داشت.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پَسگَشت:
رویبرگهای xviii و 31 از نبیگِ " فرهنگنامه کوچک پهلوی" ( دیوید مک کنزی )
( فرنگاره هایِ زیر را ببینید. )