ایون

آیون (ایزد). آیون ( یونانی: Αἰών ) یک خدای هلنیستی است که با زمان، گوی یا دایره ای که جهان را در بر می گیرد، و زودیاک منطقةالبروج مرتبط است.
«زمانی» که آیون نشان دهنده آن است دائمی، نامحدود، آیینی و چرخه ای است: آینده نسخه بازگشتی از گذشته است که بعداً aevum نامیده شد.

ایون (اسطوره). ایون ( به انگلیسی: Ion ) ، در اسطوره های یونان، پسر کسوتوس و کرئوسا و برادر آخایوس است. مردم ایونی خود را از نسل وی می دانستند.
با هلیله دختر پادشاه آیگیاسوس ازدواج کرد و وارث تاج و تخت او شد. مردم این منطقه از آن پس به نام او یونیانی خوانده شدند. آتنیان او را به عنوان رهبرشان در جنگ با الئوسیس برگزیدند. وی در این جنگ کشته شد.

ایون (افلاطون). ایون ( به یونانی: Ἴων ) رساله ای انتقادی در مورد مفسران شعر است. افلاطون در این مکالمه از زبان سقراط نقدی را بر مفسرین اشعار شاعران بزرگ وارد می کند که چرا آنها هنگام تبیین آثار شعرا به جای احاطه و آگاهی داشتن بر موضوعات اشاره شده در شعر، تنها به تصورات خود از شعر اکتفا می کنند. [ ۱]
شخصیّت های این مکالمه، سقراط و ایون هستند.
ایون اهل افسوس، راوی و مفسر اشعار شاعران گذشتهٔ یونان، به خصوص هومر است. ایون به تازگی پس از موفقیتی که به دست آورده به سقراط می گوید از آثار شاعران دیگر بی خبر و حتی بی اعتنا است؛ اما هیچ کس نمی تواند در تفسیر اشعار هومر بر او پیشی بگیرد. سؤال سقراط این است که آیا کسی که در یک فن استاد است شعر مربوط به آن فن را بهتر تفسیر می کند یا راویان؟ مثلاً هومر در جایی دربارهٔ مسابقهٔ ارابه رانی شعر می گوید چه کسی سخن هومر را بهتر می فهمد؛ راوی یا کسی که در ارابه رانی مهارت دارد؟ و دیگر اینکه چرا راویان فقط اشعار یک یا دو شاعر را می توانند تفسیر کنند، چرا اشعار شاعران دیگر را نمی توانند. در صورتی که فرقی بین شاعران نیست و جوهر شعری در میان شاعران مشترک است. یا اینکه وقتی بعضی شاعران قوی هستند و بعضی ضعیف چه کسی می تواند بین آنها قضاوت کند؟ وقتی چند نفر دربارهٔ اعداد سخن می گویند مگر نه این است که کسی که در علم عدد صاحبنظر است می تواند بهتر قضاوت کند؟ پس راوی باید بتواند دربارهٔ شعر شاعران قضاوت کند. «هر گاه چند تن دربارهٔ موضوعی سخن برانند کسی که سخن درست را تمیز می دهد باید بتواند سخن نادرست را نیز باز شناسد. »
ایون می پرسد اگر این گونه است پس چرا من از سخن شاعران غیر از هومر چیزی در نمی یابم اما وقتی سخن از هومر به میان می آید، بیدار می گردم و زبانم باز می شود؟ سقراط می گوید چون شاعران شعرهای زیبای خود را به یاری هنری که در آنان باشد و خود به آن واقف باشند؛ نمی سرایند. «شاعران به یاری هنر انسانی شعر نمی سرایند بلکه آنان را نیرویی خدایی بر این کار می انگیزد. . . شاعر تنها آلت بی اراده و مترجم سخنان خدایی است که در درون او جای گزیده. »
خدایان آن حالت شوق و جذبه را به شاعران می بخشند و بعد از شاعران، راویان و نمایشگران هستند و سرانجام تماشاچیان و مخاطبین. چون ما خدایان متعدد شعر و هنر داریم، هر شاعری تحت جذبه و تاثیر یکی از این خدایان هست و به همین ترتیب راویان. راوی شعر آن شاعری را که به حلقهٔ او اتصال دارد می تواند بهتر از شعر شاعران دیگر تفسیر کند؛ به همین خاطر است که ایون شعر هومر را از شعر شاعران دیگر بهتر تفسیر می کند. سقراط از ایون سؤال می کند که تو در کدام علم استادی؟ یا به عبارت دیگر هر علمی موضوعی دارد، موضوع علم تو چیست؟ راویان در هیچ علمی استاد نیستند بلکه مجذوبان خدایانند.

آیون. آئون (aeon)
(از واژۀ یونانی aion، به معنی «عصر» یا «عمر») اصطلاحی در مذهب گنوسی، دورۀ زمانیِ بسیار بلند. گنوسی ها۱ این اصطلاح را در دو معنا به کار می برند: تجلیاتی از خداوند؛ و ارواحی که عالم دیگری را تشکیل می دهند و در مراحلِ تعالی مؤمنان در عالم خاکی تأثیر می گذارند.

ایون (ح ۴۹۰ـ ح ۴۲۱پ م)(Ion)
شاعر یونانی اهل خیوس. در آتن نیز زندگی می کرد. اولین تراژدی او در فاصلۀ ۴۴۹ تا ۴۵۲پ م به روی صحنه رفت و درپی آن برای آثار تراژیکو آوازهای دسته جمعیاش جوایزی کسب کرد. او را نویسندۀ رساله ای فلسفی دربارۀ عدد مرموز سه می دانند و اشعار مختلفی از انواع قطعه، پیان (سرودهای سپاسگزاری)، مرثیه، مدیحه، و کمدی را به او نسبت می دهند. همچنین پنج اثر تاریخی یا زندگی نامه ای نوشت که گزارشی از دوران کهن خیوس یکی از آن هاست.

ایون (اسطوره). ایون (اسطوره)(Ion)
در اساطیر یونان، پسر آپولونو کرئوسا، دختر اِرِختئوس، شاه آتن، نیای یونانیان ایونییا شرقی. در تراژدی ایون، اثر ائوریپیدس، نمایش نامه نویس یونانی، او را در طفولیت به دلفیدر بوئتیاآوردند، اما بعدها نزد مادر و ناپدری اش، کسوتوس، بازگرداندند.

ایون (کتاب). ایون (کتاب)(Ion)
از محاورات دورۀ نخست افلاطون، دربارۀ شعر و شاعری. افلاطون در این محاوره، ایون، شعرخوان و آوازه خوان و مفسر مشهور آثار هومر، و سقراط را در بحثی جدلی رودرروی هم قرار می دهد. محاورۀ ایون، که آن را از نخستین کوشش ها در ارائۀ نظریه ای ادبی در فرهنگ غربی می دانند، بازتاب دهندۀ این نظر افلاطون است که شعر به خرد قوام نمی یابد و وردگونه ای بیش نیست. سقراط از ایون معنی اشعاری را که می خواند می پرسد و چون او از به دست دادن معنی عاجز می ماند، از زبان او به این نتیجه می رسد که شعر در مقام الهام، هنر القاست و نه چیزی بیش از این. مضامین پرداخته در ایون در جمهوری به شکلی پخته و پرداخته تر بازتاب یافته است.