ایوس

اِئوس (Eos)
در اساطیر یونان، الهۀ سپیده دم (اورورادر اساطیر روم). پدر و مادرش هوپریونو تیااز تیتانها بودند. او پیشاپیش ارابۀ هِلیوسکه خورشید را حمل می کرد در حرکت بود. درپی منازعه با آفرودیتبر سر آرِس، خدای جنگ، آفرودیت او را نفرین کرد که به عشق های بی شمار گرفتار شود. ائوس زمانی که مجذوب عشق می شد، وظایف خود را از یاد می برد و خورشید طلوع نمی کرد. یکی از عاشقانش تیتونوسخوب رو، برادر ناتنی پریام، پادشاه تروآ، بود که ائوس او را جاودانه کرد، اما از یاد برد که به او جوانی ابدی ببخشد. درنتیجه چنان پیر و فرتوت شد که ائوس او را در جایی دور از چشم زندانی کرد. زمانی که پسرش، مِمنون، در جنگ تروآ به دست آشیل، پهلوان یونانی، از پای درآمد، اشک های ائوس به صورت شبنم صبحگاهی درآمدند. سفالوسرا که میلی به او نداشت بلافاصله پس از ازدواج با پروکریسربود، اما چون به خواسته اش توجهی نکرد، پیش از برگرداندن او نزد زنش ظاهر او را تغییر داد و در ذهن اش تخم بدگمانی کاشت. اُریونِشکارچی عاشق دیگر او بود. او نیز به هوای شکار با آرتمیسبه او پشت کرد. هرچند پس از مدتی کوشید برای برخورداری از حمایت ائوس نزد او بازگردد، اما آرتمیس براثر دسیسۀ برادرش، آپولون، ندانسته او را با تیر از پای درآورد.