ایواندر هالیفیلد ( به انگلیسی: Evander Holyfield ) ( زادهٔ ۱۹ اکتبر ۱۹۶۲ در آتمور، آلاباما ) مشت زن بازنشستهٔ آمریکایی است که از سال ۱۹۸۴ تا ۲۰۱۱ به رقابت پرداخت. وی در اواخر دهه ۱۹۸۰ و در اوزان سنگین وزن در اوایل دهه ۱۹۹۰ به عنوان قهرمان انکار ناپذیر در سنگین وزن سلطنت کرد. هالیفیلد تنها بوکسوری است که در دو دسته سنگین وزن و نیمه سنگین وزن ( Cruiserweight ) صاحب عنوان است. او تنها بوکسوری است که چهار بار عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان را به دست آورده است.
هالیفیلد از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ عناوین WBA , WBC و IBF را کسب کرد، همچنین از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۴ مجدداً عناوین WBA و IBF را کسب کرده و از سال ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹؛ برای بار سوم عنوان WBA را نیز به خود اختصاص داده است. او از سال ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ برای سومین بار عنوان IBF و عنوان WBA برای چهارمین بار از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱ بدست آورده است.
هالیفیلد در بازی های المپیک تابستانی ۱۹۸۴ به عنوان بوکسور آماتور نماینده ایالات متحده بود و در بخش نیمه سنگین وزن موفق به کسب یک مدال برنز شد. وی در سن ۲۱ سالگی به بوکسور حرفه ای تبدیل شد و در سال ۱۹۸۵ به دسته نیمه سنگین وزن رفت و در سال بعد اولین قهرمانی جهان را بدست آورد و در سال بعد نیز دوایت محمد قوی ( Dwight Muhammad Qawi ) را شکست داد. سپس هالیفیلد برای پیروزی در عناوین WBC و IBF، ریکی پارکی ( Rickey Parkey ) و کارلوس دو لئون ( Carlos De León ) را شکست داد و بدین ترتیب قهرمان بلامنازع نیمه سنگین وزن ( Cruiserweight ) جهان شد. او در سال ۱۹۸۸ به دسته سنگین وزن رفت و بعداً در سال ۱۹۹۰ باستر داگلاس را شکست داد تا مدعی عناوین سنگین وزن WBA , WBC و IBF و قهرمانی انکار ناپذیر وزن سنگین وزن شود.
ایواندر پیش از آن که نخستین باخت حرفه ای خود را در سال ۱۹۹۲ در مقابل ریدیک بو ( Riddick Bowe ) تجربه کند، با موفقیت سه بار از عناوین خود دفاع کرد و پیروزهای قهرمانان سابق جورج فورمن و لری هولمز را به دست آورد. هالیفیلد یک سال بعد در یک بازی برگشت با شکست ریدیک بو تاج پیروزی را دوباره بدست آورد و عناوین WBA و IBF ( بو قبلاً عنوان WBC را از دست داده بود ) را تصاحب نمود. هالیفیلد بعداً در اثر عصبی مبارزه کردن در مقابل مایکل مورر ( Michael Moorer ) در سال ۱۹۹۴ این عناوین را از دست داد.
هالیفیلد در سال ۱۹۹۴ بنا به توصیه پزشک مجبور به بازنشستگی شد و تنها یک سال بعد در کمال سلامت دوباره بازگشت. وی در سال ۱۹۹۶ مایک تایسون را شکست داد و عنوان WBA را پس گرفت و این مسابقه توسط مجله رینگ به عنوان مبارزه سال و مبارزه آغاز سال نام گرفت. این باعث شد هالیفیلد اولین بوکسور پس از محمدعلی باشد که سه بار عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان را کسب کرد. هالیفیلد در بازی برگشت در برابر تایسون در سال ۱۹۹۷ پیروز شد، که در مرحله دوم این مسابقه تایسون به دلیل گاز گرفتن بخشی از گوش هالیفیلد بازنده اعلام شد. البته بعدها مایک تایسون در یک ملاقات از هالیفیلد به خاطر گاز گرفتن گوشش عذرخواهی کرد که هالیفیلد اظهار کرد که می خواسته در همان مسابقه تلافی کند اما به خاطر برخی اعتقادات مذهبی این کار را نکرده البته به همین دلیل بسیار مورد توجه همگان قرار گرفت. در طول دوره سلطنتش به عنوان قهرمان، وی همچنین از مایکل مورر انتقام شکستش را گرفته و عنوان IBF را پس گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهالیفیلد از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ عناوین WBA , WBC و IBF را کسب کرد، همچنین از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۴ مجدداً عناوین WBA و IBF را کسب کرده و از سال ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹؛ برای بار سوم عنوان WBA را نیز به خود اختصاص داده است. او از سال ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ برای سومین بار عنوان IBF و عنوان WBA برای چهارمین بار از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱ بدست آورده است.
هالیفیلد در بازی های المپیک تابستانی ۱۹۸۴ به عنوان بوکسور آماتور نماینده ایالات متحده بود و در بخش نیمه سنگین وزن موفق به کسب یک مدال برنز شد. وی در سن ۲۱ سالگی به بوکسور حرفه ای تبدیل شد و در سال ۱۹۸۵ به دسته نیمه سنگین وزن رفت و در سال بعد اولین قهرمانی جهان را بدست آورد و در سال بعد نیز دوایت محمد قوی ( Dwight Muhammad Qawi ) را شکست داد. سپس هالیفیلد برای پیروزی در عناوین WBC و IBF، ریکی پارکی ( Rickey Parkey ) و کارلوس دو لئون ( Carlos De León ) را شکست داد و بدین ترتیب قهرمان بلامنازع نیمه سنگین وزن ( Cruiserweight ) جهان شد. او در سال ۱۹۸۸ به دسته سنگین وزن رفت و بعداً در سال ۱۹۹۰ باستر داگلاس را شکست داد تا مدعی عناوین سنگین وزن WBA , WBC و IBF و قهرمانی انکار ناپذیر وزن سنگین وزن شود.
ایواندر پیش از آن که نخستین باخت حرفه ای خود را در سال ۱۹۹۲ در مقابل ریدیک بو ( Riddick Bowe ) تجربه کند، با موفقیت سه بار از عناوین خود دفاع کرد و پیروزهای قهرمانان سابق جورج فورمن و لری هولمز را به دست آورد. هالیفیلد یک سال بعد در یک بازی برگشت با شکست ریدیک بو تاج پیروزی را دوباره بدست آورد و عناوین WBA و IBF ( بو قبلاً عنوان WBC را از دست داده بود ) را تصاحب نمود. هالیفیلد بعداً در اثر عصبی مبارزه کردن در مقابل مایکل مورر ( Michael Moorer ) در سال ۱۹۹۴ این عناوین را از دست داد.
هالیفیلد در سال ۱۹۹۴ بنا به توصیه پزشک مجبور به بازنشستگی شد و تنها یک سال بعد در کمال سلامت دوباره بازگشت. وی در سال ۱۹۹۶ مایک تایسون را شکست داد و عنوان WBA را پس گرفت و این مسابقه توسط مجله رینگ به عنوان مبارزه سال و مبارزه آغاز سال نام گرفت. این باعث شد هالیفیلد اولین بوکسور پس از محمدعلی باشد که سه بار عنوان قهرمانی سنگین وزن جهان را کسب کرد. هالیفیلد در بازی برگشت در برابر تایسون در سال ۱۹۹۷ پیروز شد، که در مرحله دوم این مسابقه تایسون به دلیل گاز گرفتن بخشی از گوش هالیفیلد بازنده اعلام شد. البته بعدها مایک تایسون در یک ملاقات از هالیفیلد به خاطر گاز گرفتن گوشش عذرخواهی کرد که هالیفیلد اظهار کرد که می خواسته در همان مسابقه تلافی کند اما به خاطر برخی اعتقادات مذهبی این کار را نکرده البته به همین دلیل بسیار مورد توجه همگان قرار گرفت. در طول دوره سلطنتش به عنوان قهرمان، وی همچنین از مایکل مورر انتقام شکستش را گرفته و عنوان IBF را پس گرفت.
wiki: ایواندر هالیفیلد