[ویکی فقه] آیه بعث. آیه عبث به آیه ۱۱۵ مؤمنون، درباره عبث نبودن آفرینش انسان و ضرورت معاد اطلاق می شود.
به آیه ۱۱۵ سوره مؤمنون «آیه عبث»، و همچنین «آیه بعث» می گویند: (ا فحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون)؛ «آیا گمان کرده اید که ما شما را بیهوده آفریده ایم و به سوی ما باز گشت نخواهید کرد! ».
مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۱۵.
این آیه کوتاه و پر معنا یکی از زنده ترین دلائل رستاخیز و حساب و جزای اعمال را بیان می کند، و آن اینکه اگر راستی قیامت و معادی در کار نباشد زندگی دنیا عبث و بیهوده خواهد بود، زیرا زندگی این جهان با تمام مشکلاتی که دارد و با اینهمه تشکیلات و مقدمات و برنامه هایی که خدا برای آن چیده است اگر صرفا برای همین چند روز باشد بسیار پوچ و بی معنا می باشد. و در آیه بعد اضافه می کند" خداوندی که فرمانروای حق است هیچ معبودی جز او نیست و پروردگار عرش کریم است برتر از آن است که جهان هستی را بیهوده و بی هدف آفریده باشد (فتعالی الله الملک الحق لا اله الا هو رب العرش الکریم). در واقع کسی کار پوچ و بی هدف می کند که جاهل و ناگاه، یا ضعیف و ناتوان، یا ذاتا وجودی باطل و بیهوده باشد، اما خداوندی که جامع تمام صفات کمالیه است، فرمانروا و مالک همه عالم هستی است، و حق است و جز حق از او صادر نمی شود، چگونه ممکن است آفرینش او عبث و بی هدف باشد.
عظمت جهان آفرینش
ما از یک سو می بینیم جهان آفرینش، هم از نظر عظمت و هم از نظر نظم ، فوق العاده وسیع و پرشکوه و اعجاب انگیز است، اسرار این جهان بقدری است که دانشمندان بزرگ معترفند تمام معلومات بشر در برابر آن همچون یک صفحه کوچک است از یک کتاب بسیار بزرگ، بلکه همه آنچه را از این عالم می دانیم در حقیقت الفبای این کتاب است.هر یک از کهکشانهای عظیم این عالم شامل چندین میلیارد ستاره است و تعداد کهکشانها و فواصل آنها آن قدر عظیم است که حتی محاسبه آن با سرعت سیر نور که در یک ثانیه سیصد هزار کیلومتر راه را طی می کند وحشت آور است.
← نظم موجود در نظام آفرینش
...
به آیه ۱۱۵ سوره مؤمنون «آیه عبث»، و همچنین «آیه بعث» می گویند: (ا فحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون)؛ «آیا گمان کرده اید که ما شما را بیهوده آفریده ایم و به سوی ما باز گشت نخواهید کرد! ».
مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱۱۵.
این آیه کوتاه و پر معنا یکی از زنده ترین دلائل رستاخیز و حساب و جزای اعمال را بیان می کند، و آن اینکه اگر راستی قیامت و معادی در کار نباشد زندگی دنیا عبث و بیهوده خواهد بود، زیرا زندگی این جهان با تمام مشکلاتی که دارد و با اینهمه تشکیلات و مقدمات و برنامه هایی که خدا برای آن چیده است اگر صرفا برای همین چند روز باشد بسیار پوچ و بی معنا می باشد. و در آیه بعد اضافه می کند" خداوندی که فرمانروای حق است هیچ معبودی جز او نیست و پروردگار عرش کریم است برتر از آن است که جهان هستی را بیهوده و بی هدف آفریده باشد (فتعالی الله الملک الحق لا اله الا هو رب العرش الکریم). در واقع کسی کار پوچ و بی هدف می کند که جاهل و ناگاه، یا ضعیف و ناتوان، یا ذاتا وجودی باطل و بیهوده باشد، اما خداوندی که جامع تمام صفات کمالیه است، فرمانروا و مالک همه عالم هستی است، و حق است و جز حق از او صادر نمی شود، چگونه ممکن است آفرینش او عبث و بی هدف باشد.
عظمت جهان آفرینش
ما از یک سو می بینیم جهان آفرینش، هم از نظر عظمت و هم از نظر نظم ، فوق العاده وسیع و پرشکوه و اعجاب انگیز است، اسرار این جهان بقدری است که دانشمندان بزرگ معترفند تمام معلومات بشر در برابر آن همچون یک صفحه کوچک است از یک کتاب بسیار بزرگ، بلکه همه آنچه را از این عالم می دانیم در حقیقت الفبای این کتاب است.هر یک از کهکشانهای عظیم این عالم شامل چندین میلیارد ستاره است و تعداد کهکشانها و فواصل آنها آن قدر عظیم است که حتی محاسبه آن با سرعت سیر نور که در یک ثانیه سیصد هزار کیلومتر راه را طی می کند وحشت آور است.
← نظم موجود در نظام آفرینش
...
wikifeqh: آیه_عبث
[ویکی اهل البیت] آیه بعث. (آیه دال بر هدفدار بودن خلقت انسان)
آیه 115 سوره مومنون را آیه "عبث " و نیز آیه "بعث" می گویند.
وجه نامگذاری آن به کار رفتن کلمه "عبث" و دلالت این آیه بر بعث و قیامت است.
«أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ»
آیا پنداشته اید که شما را بیهوده آفریده ایم و شما به نزد ما بازگردانده نمی شوید؟
آیه شریفه بر این دلالت دارد که افعال الهی معلل به غرض است؛ یعنی افعال الهی از روی حکمت و مصلحتی که به بندگان بازمی گردد، صورت می گیرد؛ زیرا ذات خداوند سبحان غنی بالذات است به این ترتیب که: یکی از افعال الهی، خلقت این عالم است و اگر چنانچه بدون غرض بود، عبث و لغو پیش می آمد و این عمل قبیح و صدور قبیح از حق تعالی محال است.
و نیز بر قیامت و معاد دلالت دارد؛ زیرا اگر معاد و بعثی در کار نباشد، زندگی دنیا عبث و بیهوده خواهد بود؛ چون زندگی این جهان با تمام مشکلاتی که دارد و با این همه تشکیلات و مقدماتی که خدا برای آن چیده، اگر صرفاً برای همین چند روز باشد پوچ و بی معنا خواهد بود.
آیه 115 سوره مومنون را آیه "عبث " و نیز آیه "بعث" می گویند.
وجه نامگذاری آن به کار رفتن کلمه "عبث" و دلالت این آیه بر بعث و قیامت است.
«أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ»
آیا پنداشته اید که شما را بیهوده آفریده ایم و شما به نزد ما بازگردانده نمی شوید؟
آیه شریفه بر این دلالت دارد که افعال الهی معلل به غرض است؛ یعنی افعال الهی از روی حکمت و مصلحتی که به بندگان بازمی گردد، صورت می گیرد؛ زیرا ذات خداوند سبحان غنی بالذات است به این ترتیب که: یکی از افعال الهی، خلقت این عالم است و اگر چنانچه بدون غرض بود، عبث و لغو پیش می آمد و این عمل قبیح و صدور قبیح از حق تعالی محال است.
و نیز بر قیامت و معاد دلالت دارد؛ زیرا اگر معاد و بعثی در کار نباشد، زندگی دنیا عبث و بیهوده خواهد بود؛ چون زندگی این جهان با تمام مشکلاتی که دارد و با این همه تشکیلات و مقدماتی که خدا برای آن چیده، اگر صرفاً برای همین چند روز باشد پوچ و بی معنا خواهد بود.
wikiahlb: آیه_بَعث
[ویکی اهل البیت] آیه بَعث. (آیه دال بر هدفدار بودن خلقت انسان)
آیه 115 سوره مومنون را آیه "عبث " و نیز آیه "بعث" می گویند.
وجه نامگذاری آن به کار رفتن کلمه "عبث" و دلالت این آیه بر بعث و قیامت است.
«أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ»
آیا پنداشته اید که شما را بیهوده آفریده ایم و شما به نزد ما بازگردانده نمی شوید؟
آیه 115 سوره مومنون را آیه "عبث " و نیز آیه "بعث" می گویند.
وجه نامگذاری آن به کار رفتن کلمه "عبث" و دلالت این آیه بر بعث و قیامت است.
«أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ»
آیا پنداشته اید که شما را بیهوده آفریده ایم و شما به نزد ما بازگردانده نمی شوید؟