[ویکی فقه] آیه أذن. آیه ۶۱ سوره توبه، از آیات مورد استناد در بحث حجیّت خبر واحد را آیه أُذُن گویند.
آیه اُذُن، از آیاتی است که برای حجیت خبر واحد به آن تمسک شده است. خداوند در این آیه می فرماید:﴿وَ مِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْر لَکُمْ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ﴾؛ از منافقان کسانی هستند که پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) را اذیت می کنند و می گویند: این پیامبر (صلی الله علیه وآله) سرا پا گوش است (و به سخن هر کسی گوش می دهد و آن را باور می کند) به آنان بگو پیامبر برای شما شنونده خیر است و ایمان به خدا دارد و مؤمنان را تصدیق می کند».
آیه اُذُن، از آیاتی است که برای حجیت خبر واحد به آن تمسک شده است. خداوند در این آیه می فرماید:﴿وَ مِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْر لَکُمْ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ﴾؛ از منافقان کسانی هستند که پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) را اذیت می کنند و می گویند: این پیامبر (صلی الله علیه وآله) سرا پا گوش است (و به سخن هر کسی گوش می دهد و آن را باور می کند) به آنان بگو پیامبر برای شما شنونده خیر است و ایمان به خدا دارد و مؤمنان را تصدیق می کند».
[ویکی شیعه] آیه اذن. آیه اُذُن آیه ۶۱ سوره توبه که به آیه تصدیق نیز معروف است، درباره عده ای از منافقان نازل شده که با سخنان خود پیامبر(ص) را آزار می دادند و او را زودباور معرفی می کردند. این آیه بسیار شنوا بودن پیامبر را صفتی مثبت برای رهبر جامعه می داند که باعث خیر برای همه است؛ چراکه موجب حفظ حرمت و آبروی افراد می شود.
در اصول فقه به این آیه برای حجیت خبر واحد نیز استناد شده است.
آیه اُذُن درباره عده ای از منافقان نازل شد که با سخنان خود پیامبر اسلام (ص) را آزار می دادند و هنگامی که برخی از آنان از بیم رسیدن خبر به پیامبر (ص) و مجازات آنان را نهی می کردند، شخصی به نام جلاس بن سوید و بنا بر برخی روایات نبتل بن حرث گفت هرچه خواستیم در مورد محمد (ص) می گوییم و بعد نزد او رفته سوگند می خوریم و او عذر ما را می پذیرد چراکه پیامبر (ص) اُذُن (زودباور) است. درباره این آیه شأن نزول های دیگری نیز وارد شده است.
آیه ۶۱ سوره توبه به آیه اُذن یا آیه تصدیق معروف شده است. کلمه اُذن در این آیه در اصل به معنای گوش و کنایه از شخصی است که هر سخنی را بشنود و بپذیرد. بر اساس مفاد این آیه منافقین رسول خدا(ص) را گوش می نامیدند و منظورشان این بود که او زودباور و عذرپذیر است. خداوند در این آیه خطاب به منافقان می گوید: «گوش بودن پیامبر(ص) برای شما خیر است». اضافه کلمه «اُذن» به «خیر» نشانه بسیار شنوا بودن پیامبر(ص) است؛ صفتی که از دو جهت مایه خیر برای همه افراد جامعه است. از یک سو وحی خدا و خیرخواهی مسلمانان را می شنود که خیر همه افراد جامعه در آن است و از سوی دیگر اگر سخنان نامربوط شما را می شنود تنها برای احترام به گوینده و حفظ آبرو و عدم هتک حرمت اوست. در تفسیر نمونه اُذن بودن، یکی از صفات مثبت رهبران جامعه از جمله پیامبر اسلام معرفی شده که نشان دهنده نهایت لطف و رحمت یک رهبر نسبت به افراد جامعه است تا اسرار مردم حفظ و پرده ها دریده نشود و موجب حفظ وحدت جامعه گردد؛ اگرچه منافقان این نقطه قوت پیامبر را نقطه ضعف تلقی می کردند. در فراز آخر آیه به این نکته اشاره می کند که اگرچه منافقان با سخنان خود رسول اسلام(ص) را آزار دادند و او با سعه صدر از رسوا ساختن آنان خودداری کرد؛ ولی به معنای این نیست که در مقابل عمل ناشایست خود کیفر نمی بینند بلکه در قیامت عذابی خوارکننده خواهند چشید.
آیه اُذُن درباره عده ای از منافقان نازل شد که با سخنان خود پیامبر اسلام (ص) را آزار می دادند و هنگامی که برخی از آنان از بیم رسیدن خبر به پیامبر (ص) و مجازات آنان را نهی می کردند، شخصی به نام جلاس بن سوید و بنا بر برخی روایات نبتل بن حرث گفت هرچه خواستیم در مورد محمد (ص) می گوییم و بعد نزد او رفته سوگند می خوریم و او عذر ما را می پذیرد چراکه پیامبر (ص) اُذُن (زودباور) است. درباره این آیه شأن نزول های دیگری نیز وارد شده است.
آیه ۶۱ سوره توبه به آیه اُذن یا آیه تصدیق معروف شده است. کلمه اُذن در این آیه در اصل به معنای گوش و کنایه از شخصی است که هر سخنی را بشنود و بپذیرد. بر اساس مفاد این آیه منافقین رسول خدا(ص) را گوش می نامیدند و منظورشان این بود که او زودباور و عذرپذیر است. خداوند در این آیه خطاب به منافقان می گوید: «گوش بودن پیامبر(ص) برای شما خیر است». اضافه کلمه «اُذن» به «خیر» نشانه بسیار شنوا بودن پیامبر(ص) است؛ صفتی که از دو جهت مایه خیر برای همه افراد جامعه است. از یک سو وحی خدا و خیرخواهی مسلمانان را می شنود که خیر همه افراد جامعه در آن است و از سوی دیگر اگر سخنان نامربوط شما را می شنود تنها برای احترام به گوینده و حفظ آبرو و عدم هتک حرمت اوست. در تفسیر نمونه اُذن بودن، یکی از صفات مثبت رهبران جامعه از جمله پیامبر اسلام معرفی شده که نشان دهنده نهایت لطف و رحمت یک رهبر نسبت به افراد جامعه است تا اسرار مردم حفظ و پرده ها دریده نشود و موجب حفظ وحدت جامعه گردد؛ اگرچه منافقان این نقطه قوت پیامبر را نقطه ضعف تلقی می کردند. در فراز آخر آیه به این نکته اشاره می کند که اگرچه منافقان با سخنان خود رسول اسلام(ص) را آزار دادند و او با سعه صدر از رسوا ساختن آنان خودداری کرد؛ ولی به معنای این نیست که در مقابل عمل ناشایست خود کیفر نمی بینند بلکه در قیامت عذابی خوارکننده خواهند چشید.
wikishia: آیه_اذن
[ویکی اهل البیت] آیه اذن. آیه 61 سوره توبه/ 9 را «آیه اذُن» گویند. اذن، کنایه از شخصی است که هر سخنی را بشنود و بپذیرد. بر اساس این آیه، منافقان پیامبر را می آزردند و چون حضرت، عذر و دروغ آنان را می پذیرفت، در مقام آزار و نکوهش وی می گفتند: او برای شما «اذُن» (زودباور) است و به حرف همه گوش می دهد.
خداوند در پاسخ آنان فرمود: او برای شما گوش نیکو است. به خدا ایمان دارد و سخن مؤمنان را با خوش گمانی می پذیرد:
«و مِنهُم الَّذینَ یؤُذونَ النّبیّ و یقولونَ هُو أذُنٌ قُل أُذُنُ خَیرٍ لَکُم یؤمِنُ بِاللّهِ و یؤمنُ لِلمُؤمِنینَ و رَحمةٌ لِلّذینَ ءَامَنوا مِنکُم والّذینَ یؤذونَ رَسولَ اللّهِ لَهُم عَذابٌ ألِیم»
شأن نزول این آیه را گروهی از منافقان دانسته اند که در خلوت خود، سخنانی ناشایست را بر زبان جاری ساختند و برخی از آنان گفتند: این سخنان را نگویید؛ زیرا ممکن است به گوش محمد برسد و بر ما برآشوبد.
«جلاس بن سوید» گفت: هر آنچه را می خواهیم، می گوییم و نزدش خلافش را بیان می کنیم و می پذیرد؛ زیرا محمد «اذن سامعه» (گوش شنوا) است. در این هنگام آیه نازل شد.
خداوند در پاسخ آنان فرمود: او برای شما گوش نیکو است. به خدا ایمان دارد و سخن مؤمنان را با خوش گمانی می پذیرد:
«و مِنهُم الَّذینَ یؤُذونَ النّبیّ و یقولونَ هُو أذُنٌ قُل أُذُنُ خَیرٍ لَکُم یؤمِنُ بِاللّهِ و یؤمنُ لِلمُؤمِنینَ و رَحمةٌ لِلّذینَ ءَامَنوا مِنکُم والّذینَ یؤذونَ رَسولَ اللّهِ لَهُم عَذابٌ ألِیم»
شأن نزول این آیه را گروهی از منافقان دانسته اند که در خلوت خود، سخنانی ناشایست را بر زبان جاری ساختند و برخی از آنان گفتند: این سخنان را نگویید؛ زیرا ممکن است به گوش محمد برسد و بر ما برآشوبد.
«جلاس بن سوید» گفت: هر آنچه را می خواهیم، می گوییم و نزدش خلافش را بیان می کنیم و می پذیرد؛ زیرا محمد «اذن سامعه» (گوش شنوا) است. در این هنگام آیه نازل شد.
wikiahlb: آیه_اذُن
[ویکی فقه] آیه اذن (ابهام زدایی). آیه اذن ممکن است اشاره به آیات ذیل باشد: • آیه اذن (گوش)، آیه ۶۱ سوره توبه، از آیات مورد استناد در بحث حجیّت خبر واحد• آیه اذن (اجازه)، آیه اذن به آیه ۵۸ سوره نور• آیه اذن واعیة، آیه ۱۲ سوره حاقه ، (از آیات مرتبط با فضایل امام علی علیه السّلام)
...
...
wikifeqh: آیه_ایذاء
[ویکی فقه] آیه اذن (اجازه). آیه اذن به آیه ۵۸ سوره نور اطلاق می شود.
بنا بر آیه «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِیسْتَأْذِنْکمُ الَّذِینَ مَلَکتْ أَیمانُکمْ وَ الَّذِینَ لَمْ یبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ ...»
نور/سوره۲۴، آیه۵۸.
۱. ↑ نور/سوره۲۴، آیه۵۸.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۱۷۸.
...
بنا بر آیه «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِیسْتَأْذِنْکمُ الَّذِینَ مَلَکتْ أَیمانُکمْ وَ الَّذِینَ لَمْ یبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ ...»
نور/سوره۲۴، آیه۵۸.
۱. ↑ نور/سوره۲۴، آیه۵۸.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۱۷۸.
...
wikifeqh: آیه_اذن_(اجازه)
[ویکی فقه] آیه اذن (گوش). آیه ۶۱ سوره توبه، از آیات مورد استناد در بحث حجیّت خبر واحد را آیه أُذُن گویند.
به آیه ۶۱ سوره توبه "آیه تصدیق" و یا "آیه اُذُن" می گویند:"و منهم الذین یؤذون النبی و یقولون هو أذن قل أُذُن خیر لکم یؤمن بالله و یؤمن للمؤمنین و رحمة للذین ءامنوا منکم والذین یؤذون رسول الله لهم عذاب ألیم؛
توبه/سوره۹، آیه۶۱.
به کسی که خوش باور است و یا هر چه می شنود تصدیق می کند، "أُذُن" می گویند.
شأن نزول
در سبب نزول این آیه گفته اند:جمعی از منافقین، پیامبر (صلی الله علیه وآله) را اذیت کرده و می گفتند:ما آن چه بخواهیم می گوییم و اگر به گوش او رسید نزد او می رویم و انکار می کنیم و او از ما می پذیرد زیرا محمد (صلی الله علیه وآله) آدم خوش باور و دهن بینی است، و هر کس هر چه بگوید، قبول می کند. در این هنگام این آیه نازل شد و به آن ها پاسخ گفت.برای این آیه شأن نزول های دیگری نیز گفته اند.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۸، ص۱۴.
...
به آیه ۶۱ سوره توبه "آیه تصدیق" و یا "آیه اُذُن" می گویند:"و منهم الذین یؤذون النبی و یقولون هو أذن قل أُذُن خیر لکم یؤمن بالله و یؤمن للمؤمنین و رحمة للذین ءامنوا منکم والذین یؤذون رسول الله لهم عذاب ألیم؛
توبه/سوره۹، آیه۶۱.
به کسی که خوش باور است و یا هر چه می شنود تصدیق می کند، "أُذُن" می گویند.
شأن نزول
در سبب نزول این آیه گفته اند:جمعی از منافقین، پیامبر (صلی الله علیه وآله) را اذیت کرده و می گفتند:ما آن چه بخواهیم می گوییم و اگر به گوش او رسید نزد او می رویم و انکار می کنیم و او از ما می پذیرد زیرا محمد (صلی الله علیه وآله) آدم خوش باور و دهن بینی است، و هر کس هر چه بگوید، قبول می کند. در این هنگام این آیه نازل شد و به آن ها پاسخ گفت.برای این آیه شأن نزول های دیگری نیز گفته اند.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۸، ص۱۴.
...
wikifeqh: آیه_تصدیق_(علوم_قرآنی)