ایه 64 سوره یونس

نتیجه کلی اینکه نه الله و نه هو هیچکدام نمیتوانند صاحب یا مالک کلام و کلمات باشند و گوینده و خطاب کننده. چرا نمیتوانند باشند؟. پاسخ یا جواب این پرسش، بدیهی و خیلی ساده و آسان و واضح و روشن است، زیرا یا چونکه الله و هو خود فقط لفظ یا کلمه و یا واژه یا مفهوم یا اسم و یا نام بیش نمی باشند و لذا فاقد هرگونه قابلیت یا استعداد دیگری اند غیر از اینکه توسط قوای ادراکی فهم و عقل ناقص و محدود انسانی تولید شوند و بر زبان جاری گردند و سپس به کمک دست و قلم روی الواح یا برگ ها و یا اوراق نوشته و نقاشی شوند. نکته بسیار مهم اینست که از امروز بسوی آینده واقف گردیم و بیدار و آگاه و هوشیار باشیم و بدانیم که آفریدگار کائنات ما را برای طاعت و بندگی نیافریده و به ما وعده های بهشت و جهنم نداده و ما را در جوامع مختلف بشری به دو بخش وسیع یا به دو جبهه یا جناح بزرگ تقسیم نکرده ؛ یکی موئمنین و ثواب کاران و بیگناهان و راست گویان و دیگری کفار و گناه کاران و دروغ گویان و بدکاران و هیچگونه تکلیفی هم بر پیش پا و روی ما قرار نداده و آئین های بت پرستی و یکتا پرستی را بر فهم و عقل و اندیشه و افکار و احساسات و خیالات و تصورات ما یا بطور کلی بر سر و دل و دستان و پا های ما تحمیل ننموده و یک نکته مهم تر از کلیه نکات اینست که غیر از آفریدگار کائنات هیچ موجود یا هیچ چیز دیگری چه شهودی و چه غیبی نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد. فقط یک وجود، یک ماهیت، یک ذات مطلق و بیکران و بینهایت وجود دارد و نه دوتا. تنها یک چیز کلی و بینهایت بخودی خود وجود دارد و نه دوتا چیز بخودی خود. به زبان ساده و روزمره : آفریدگار کائنات و کائنات ؛ خالق و مخلوقات ؛ واجب الوجود و ممکن الوجودات ؛ علت کل و معلول کل، یکی اند به شکل واحد و کثیر. عالم غیب و امر و ملکوت از یکطرف و عالم شهود و خلق و ملک از طرفی دیگر، دو روی یک چیز واحد اند، اولی درونی و باطنی و دیگری بیرونی و ظاهری و اولی شش برابر دومی ( باضافه بخش درونی متعلق به بیرونی که هنوز به فعلیت نرسیده است، اما مطمئن و یقنن خواهد رسید ) . آن شش عالم یا دنیای غیبی و باطنی بصورت شش آسمان و شش زمین و هرآنچه که بین آنهاست، در این دنیای بیرونی به ظهور و پیدایش و کثرت و فعلیت نخواهند رسید بلکه در طول همین دنیا و و پشت سر همدیگر و از خمیر مایه ساختاری همین دنیا. در پایان کلام کودکانه امروز خود که امیدوارم سر خوانندگان گرامی را بدرد نیاورده باشد، لازم به اشاره می دانم که تصویر آسمانی - وحیانی - قرآنی در قالب سه کلمه به شکل 《دنیا - برزخ - آخرت 》 یک راه بسیار کوتا و میان بُر میباشد و حاصل ناپختگی، ناشی گری، بی صبری، کم طاقتی و عجله کردن در قضاوت و نتیجه گیری در مورد قدرت و علم و حکمت و هنر و صنع و کار و کلام و زبان خالق یا آفریننده جهان و موجودات درون آن بوده و میباشد.
محمّد نامی است دنیوی که والدین شریف بر فرزند خود نهاده اند و مورد احترام کلیه ی مسلمانان می باشد، اما نامی که آفریدگار یا پروردگار کائنات در آفرینش مبدئی به این انسان شریف، ارجمند و بزرگوار به زبان ملکوتی یا آسمانی خویش اهداء نموده، در طول حیات ۶۳ ساله دنیوی نه بر خود وی فاش گردیده و نه بر هیچ انسان دیگری در اعصار گذشته و حال و آینده بلکه فقط همیشه در طول حیات های برزخی و در پایان این سفر دایره ای شکل به خود وی و دیگران عیان و آشکار خواهد گردید. و محتوای قرآن فقط کلام جزئی و بسیار محدود پروردگار می باشد به کمک قوای ادارکی فهم و عقل و دل و زبان و خط محدود پیامبر دین اسلام و مشروط و مقید به شرایط تاریخی، جغرافیایی، سرزمینی، تمدنی و فرهنگی و حیات ایلیاتی و طایفه ای و قبیله ای و قومی در بین اقوام و عوامل فراوان دیگری و نه کلام و زبان و خط کامل و بی عیب و نقص خالق السماوات و الارضین سبع، در حالت کلی و بیکرانی و بینهایت.
این گیتی یا کیهان و یا این جهان چه باشد با این همه وسعت و گستردگی و فراخی از دید محدود ما انسان ها در بین جهان های بیشمار/ جز یک قطره ی ناچیزی جاودانه گرفتار در بطن وجود و ماهیت و ذات مطلق و بی کران و بی نهایت پروردگار یا آفریدگار/
با نام های گوناگون در زبان های مختلف بشری که فقط در زبان و خط و رسم و نقاشی و فهم و عقل ناقص و محدود انسانی از موجودیت برخوردار ند و در خارج از آنها هیچگونه مصداق و مثال بیرونی ندارد.