ایه 17 سوره کهف

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] آیه 17 سوره کهف. ۞ وَتَرَی الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَتْ تَزَاوَرُ عَنْ کَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِی فَجْوَةٍ مِنْهُ ۚ ذَٰلِکَ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ ۗ مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَنْ یُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِیًّا مُرْشِدًا
و گردش آفتاب را چنان مشاهده می کنی که هنگام طلوع از سمت راست غار آنها برکنار و هنگام غروب نیز از جانب چپ ایشان به دور می گردد و آنها در فضای گسترده غار قرار دارند (و کاملا از حرارت خورشید در آسایشند). این حکایت جوانمردان کهف یکی از آیات الهی است؛ هر کس را خدا راهنمایی کند او به حقیقت هدایت یافته و هر که را در گمراهی واگذارد دیگر هرگز برای چنین کس هیچ یار راهنمایی نخواهی یافت.
و خورشید را می بینی که وقتی طلوع می کند، از سمت راست غارشان متمایل می شود، و وقتی غروب می کند، سمت چپشان را ترک می کند، و آنان در محل وسیعی از آن غارند ؛ این از نشانه هایِ خداست. خدا هر که را هدایت کند، راه یافته است و هر که را گمراه نماید، هرگز برای او یاور و دوست هدایت کننده ای نخواهی یافت.
و آفتاب را می بینی که چون برمی آید، از غارشان به سمت راست مایل است، و چون فرو می شود از سمت چپ دامن برمی چیند، در حالی که آنان در جایی فراخ از آن اند. این از نشانه های خداست. خدا هر که را راهنمایی کند او راه یافته است، و هر که را بی راه گذارد، هرگز برای او یاری راهبر نخواهی یافت.
و خورشید را می بینی که چون برمی آید، از غارشان به جانب راست میل می کند و چون غروب کند ایشان را واگذارد و به چپ گردد. و آنان در صحنه غارند. و این از آیات خداست. هر که را خدا هدایت کند هدایت یافته است و هر که را گمراه سازد هرگز کارسازی راهنما برای او نخواهی یافت.
و (اگر در آنجا بودی) خورشید را می دیدی که به هنگام طلوع، به سمت راست غارشان متمایل می گردد؛ و به هنگام غروب، به سمت چپ؛ و آنها در محل وسیعی از آن (غار) قرار داشتند؛ این از آیات خداست! هر کس را خدا هدایت کند، هدایت یافته واقعی اوست؛ و هر کس را گمراه نماید، هرگز ولیّ و راهنمایی برای او نخواهی یافت!
And , you would see the sun when it rose, inclining away from their cave on the right, and when it set, passing away from them on the left, while they were within an open space thereof. That was from the signs of Allah. He whom Allah guides is the guided, but he whom He leaves astray - never will you find for him a protecting guide.
Thou wouldst have seen the sun, when it rose, declining to the right from their Cave, and when it set, turning away from them to the left, while they lay in the open space in the midst of the Cave. Such are among the Signs of Allah: He whom Allah, guides is rightly guided; but he whom Allah leaves to stray,- for him wilt thou find no protector to lead him to the Right Way.

پیشنهاد کاربران

آیه 17 سوره کهف. وَتَرَی الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَتْ تَزَاوَرُ عَنْ کَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَإِذَا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِی فَجْوَةٍ مِنْهُ ۚ ذَٰلِکَ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ ۗ مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَنْ یُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِیًّا مُرْشِدًا.
...
[مشاهده متن کامل]

ترجمه ی آیه : و اگر آنجا باشی می بینی [ به علت اینکه دهانه ی غار رو به جنوب است ] در زمان طلوع خورشید نورش متمایل به دیواره ی سمت راست دهانه ی غار می تابد و انعکاس نور غیر مستقیم آن در داخل غار پخش می شود و در هنگام غروب نورش متمایل به دیواره ی سمت چپ دهانه ی غار می تابد و انعکاس نور غیر مستقیم آن در داخل غار پخش می شود . درحالی که ایشان در فضای باز و وسیع داخل غار [به دور از تابش مستقیم آفتاب] قرار دارند و این [ نحوه ی تابش آفتاب و موقعیت قرار گرفتن ایشان در محیط غار] از نشانه ها و آیات و قدرت نمایی های خداوند است. [ تا با نشان دادن این آیات موجبات هدایت مردم را فراهم سازد و] هر کس را خدا هدایت کند، هدایت یافته واقعی اوست، [و هر کس را که با انکار ِ چنین آیات روشنگر خداوند ؛ خودش، موجب شود خداوند او را ] در گمراهیش رها سازد ، هرگز وَلی و راهنمایی برایش نخواهی یافت! .

توجه : چون غار اصحاب کهف در نیمکره ی شمالی واقع شده اگر دهانه ی غار رو به شمال باشد . امکان تابش آفتاب در هنگام طلوع و غروب به دیواره ی دهانه ی غار وجود ندارد . ولی اگر دهانه ی غار به سمت جنوب باشد امکان تابش نور به دیواره های ورودی غار وجود دارد . اکثر مفسرین نوشته اند دهانه ی غار رو به شمال بوده و این درست نیست . علامه ی طباطبایی ( ره ) دهانه ی غار را رو به جنوب دانسته اند و این به نظر درست تر می نماید .
نکته ی دوم اینکه این آیه زمانش مضارع هست و منظور از آن این است که حالت و شکل خواب و محل قرار گرفتن آنها همچنان بوده و هست و ادامه دارد .
وَ : از ادات استیناف . ادوات استیناف ادواتی هستند که در اول جمله جدید به کار گرفته می شوند. مراد از جمله جدید جمله ای است که با جمله پیشین ارتباط لفظی نداشته باشد.
تَرَی : خطاب در آیه به رسول خدا ( ص ) است. علاوه بر آن مخاطب همه ی مردم هم هستند یعنی اینکه الان هم اگر ببینی همچنان و در همان حالت در خواب هستند و اجساد آنها همچنان در آن غار قرار دارد .
الشَّمْسَ : خورشید را
إِذَا طَلَعَتْ : زمانی که طلوع کند
تَزَاوَرُ : می گراید میل می کند فعل مضارع است و اصل آن ( تتزاور ) است. کلمه" تزاور "به معناى تمایل است که از ماده" زور "به معناى میل گرفته شده. و به عبارتی دیگر "تزاور" که از ماده "زیارت" است توأم با آغازگرى است که مناسب طلوع آفتاب می باشد.
عَنْ کَهْفِهِمْ : از غارشان
ذَاتَ الْیَمِینِ : مراد از " ذٰاتَ اَلْیَمِینِ طرف دست راست و یا طرفی است که به خود آن راست گفته می شود، و به هر حال همین طرف راست معروف است.
وَإِذَا غَرَبَتْ : و زمانی که رو به سمت غروب کند .
تَقْرِضُهُمْ : کلمه" قرض "به معناى قطع و بریدن است. "تقرض" قطع و پایان را که در مفهوم غروب نهفته است نیز مشخص می کند.
ذَاتَ الشِّمَالِ : مراد از " ذٰاتَ الشِّمَالِ طرف دست چپ و یا طرفی است که به خود آن چپ گفته می شود، و به هر حال همین طرف چپ معروف است.
وَهُمْ فِی: در حالی که آنها در
فَجْوَةٍ : فراخنا. محل وسیع. در اینجا مراد وسط‍ غار است. کلمه" فجوه "به معناى زمین پهناور و وسیع و فضاى خانه است.
مِنْهُ : از آن
ذَٰلِکَ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ ۗ : این از نشانه ای خداوند است
مَنْ یَهْدِ اللَّهُ : هر کس که خداوند او را هدایت کند
فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ : پس هدایت یافته ی واقعی اوست
وَمَنْ یُضْلِلْ : و هر کس که موجب گمراهی خودش شود
فَلَنْ تَجِدَ لَهُ : ابداً نخواهی یافت برای او
وَلِیًّا مُرْشِدًا : ولی و راهنمایی .
اصحاب کهف در آیه ی 10 همین سوره در هنگام پناه آوردن به غار اسباب هدایت ورشد خود را از خدا خواسته بودند .

بپرس