اینگرید سگشتد - ویبری ( انگلیسی: Ingrid Segerstedt Wiberg; ۱۸ ژوئن ۱۹۱۱ – ۲۱ مهٔ ۲۰۱۰ ) سیاست مدار اهل سوئد بود. او یک خبرنگار ( از حزب مردم ) و یک فعال برجسته برای آزادی بیان، صلح، حقوق بشر و مراقبت از پناهندگان بود.
... [مشاهده متن کامل]
اینگرید سگشتد - ویبری دختر تورنی و آگوستا سگشتد ( سین نس تو ود ) و خواهر تورنی سون سگشتد بود. در سال ۱۹۳۴ با مهندس آندرش ویبری ( ۱۹۰۲–۱۹۸۲ ) ازدواج کرد و ثمره این ازدواج یک پسربود. در طی جنگ آن ها یک دختربچه را به فرزندی پذیرفتند.
وقتی سگشتد ویبری یک ساله بود، خانواده اش به استکهلم نقل مکان کردند و بعداً در سال ۱۹۱۷ به یوتبری رفتند، این زمانی بود که پدرش سردبیر روزنامه گوتبورگ شد.
بین سالهای ۱۹۵۸ و ۱۹۷۰ سگشتد ویبری یکی از اعضای مجلس ریکسداگ به نمایندگی از حزب لیبرال خلق بود.
او از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۱ به عنوان رئیس بخش سوئدی لیگ بین المللی زنان برای صلح و آزادی خدمت کرد.
سگشتد - ویبری مشاور پناهندگان شهر یوتبری طی سال های ۱۹۴۵–۴۸ بود، منشی هیت تحریریه مجله Världshoriseont ( افق جهان ) طی سال های ۱۹۴۹–۱۹۵۳، مسئول انتشار این مجله در سال های ۱۹۶۸–۱۹۷۳و سردبیر روزنامه یوتبری پستن ( Göteborgsposten ) درسال های ۱۹۶۹–۱۹۷۶بوده است.
اینگرید سگشتد ویبری همچنین رئیس سازمان ملل متحد در سوئد طی سال های ۱۹۶۸–۱۹۷۳ بود. وی نماینده مجلس از شهر یوتبری در بهار سال ۱۹۵۸ ( در اتاق دوم ) و سال های ۱۹۵۹–۱۹۷۰ ( در اتاق اول ) ریکسداگ بود. سگشتد - ویبری ازجمله نماینده کمیته قانون اساسی درسال های ۱۹۶۰–۱۹۷۰بود. او به ویژه در امور اجتماعی، آموزش، مهاجرت و مسایل مربوط به پناهندگان مشارکت داشت. او در امور خلع سلاح نیز دخالت داشت و عضو فدراسیون بین المللی زنان برای صلح و آزادی ( IKFF ) و همچنین رئیس بخش سوئد این فدراسیون درسال های ۸۱–۱۹۷۵بوده است. او در سال ۱۹۵۵نماینده ( IKFF ) در چین بود و در جلسات زنان چینی در مورد صلح و خلع سلاح سخنرانی کرد. ویبری اغلب نماینده ( IKFF ) در کارهای مختلف بود، از جمله در ۱۹۹۰ با یک هیئت جهت شرکت در گردهمایی «زمان برای صلح به بیت المقدس ( اورشلیم ) رفت».
او از یک کمپ پناهندگی در کرانه باختری رود اردن بازدید کرد و پس از بازگشت مقاله ای در یوتبری پستن از آنچه دید و تجربه کرد، نوشت.
... [مشاهده متن کامل]
اینگرید سگشتد - ویبری دختر تورنی و آگوستا سگشتد ( سین نس تو ود ) و خواهر تورنی سون سگشتد بود. در سال ۱۹۳۴ با مهندس آندرش ویبری ( ۱۹۰۲–۱۹۸۲ ) ازدواج کرد و ثمره این ازدواج یک پسربود. در طی جنگ آن ها یک دختربچه را به فرزندی پذیرفتند.
وقتی سگشتد ویبری یک ساله بود، خانواده اش به استکهلم نقل مکان کردند و بعداً در سال ۱۹۱۷ به یوتبری رفتند، این زمانی بود که پدرش سردبیر روزنامه گوتبورگ شد.
بین سالهای ۱۹۵۸ و ۱۹۷۰ سگشتد ویبری یکی از اعضای مجلس ریکسداگ به نمایندگی از حزب لیبرال خلق بود.
او از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۱ به عنوان رئیس بخش سوئدی لیگ بین المللی زنان برای صلح و آزادی خدمت کرد.
سگشتد - ویبری مشاور پناهندگان شهر یوتبری طی سال های ۱۹۴۵–۴۸ بود، منشی هیت تحریریه مجله Världshoriseont ( افق جهان ) طی سال های ۱۹۴۹–۱۹۵۳، مسئول انتشار این مجله در سال های ۱۹۶۸–۱۹۷۳و سردبیر روزنامه یوتبری پستن ( Göteborgsposten ) درسال های ۱۹۶۹–۱۹۷۶بوده است.
اینگرید سگشتد ویبری همچنین رئیس سازمان ملل متحد در سوئد طی سال های ۱۹۶۸–۱۹۷۳ بود. وی نماینده مجلس از شهر یوتبری در بهار سال ۱۹۵۸ ( در اتاق دوم ) و سال های ۱۹۵۹–۱۹۷۰ ( در اتاق اول ) ریکسداگ بود. سگشتد - ویبری ازجمله نماینده کمیته قانون اساسی درسال های ۱۹۶۰–۱۹۷۰بود. او به ویژه در امور اجتماعی، آموزش، مهاجرت و مسایل مربوط به پناهندگان مشارکت داشت. او در امور خلع سلاح نیز دخالت داشت و عضو فدراسیون بین المللی زنان برای صلح و آزادی ( IKFF ) و همچنین رئیس بخش سوئد این فدراسیون درسال های ۸۱–۱۹۷۵بوده است. او در سال ۱۹۵۵نماینده ( IKFF ) در چین بود و در جلسات زنان چینی در مورد صلح و خلع سلاح سخنرانی کرد. ویبری اغلب نماینده ( IKFF ) در کارهای مختلف بود، از جمله در ۱۹۹۰ با یک هیئت جهت شرکت در گردهمایی «زمان برای صلح به بیت المقدس ( اورشلیم ) رفت».
او از یک کمپ پناهندگی در کرانه باختری رود اردن بازدید کرد و پس از بازگشت مقاله ای در یوتبری پستن از آنچه دید و تجربه کرد، نوشت.
